Sahabe-i kiramdan hazret-i Ebüdderda,
Yüksekti derecesi ilim ile irfanda.

Bir gün, biri gelmişti onun ziyaretine.
Ne için geldiğini sual etti kendine.

Dedi: (Sizden bir hadis öğreneyim diyordum.
Gidip, başkalarına öğretmek istiyordum.)

Buyurdu ki: (Sadece, bu muydu tek dileğin?
Yok muydu bu gelişte bundan başka niyetin?)

(Yok efendim) deyince, buyurdu: Öyle ise,
Şu hadis-i şerifi nakledeyim ben size:

(Biri, öğrenmek için eğer İslamiyet’i,
Birkaç adım yürürse, sırf bu ise niyeti,

Diğer insanlara da öğretmek için şayet,
Elinden geldiğince ederse sa’y-ü gayret,

Ayakları altına, kanat gerer melekler.
Onun için çok dua ve istiğfar ederler.)

Birinin de dişini kırmıştı bir Müslüman.
O da, Ebüdderda’ya şikayet etti o an.

Dedi ki: Bak kardeşim, Allah’ın Sevgilisi,
Buyurdu ki: (Birinden, zarar görse birisi,

Eğer onu affedip, hakkını etse helal,
Affeder onu dahi, hem Allahü zülcelal.)

İşitince o kişi bunu Ebüdderda’dan,
Dedi: (Ben de öyleyse, vazgeçtim bu davadan.)

Bir zaman da, birinin kusur ve hatasından,
Dolayı, herkes onun söylendi arkasından.

Görünce insanların bu kötü haletini,
Buyurdu: (Yapmayınız o zatın gıybetini.

Düşse idi o eğer bir kuyunun içine,
Yardım etmez miydiniz kurtarılma işine?)

Dediler: (Kurtarırdık o kuyudan kendini.)
Buyurdu: (Öyle ise, yapmayın gıybetini.)

Derdi ki: (Kendinizi ölmüş kabul ediniz.
Kati olacak şeyi, şimdi olmuş biliniz.

Allah’ı görür gibi yapınız hep ibadet.
Siz görmüyorsanız da, sizi görür O elbet.

Ölümden sonra olan zamanlarda, eğer siz,
Başınıza gelecek şeyleri bilseydiniz,

Asla yiyemezdiniz hiçbir şeyi severek.
Hem de içemezdiniz su bile isteyerek.

Nasihat isterseniz, kâfidir ölüm size.
Zira ölüm, son verir dünya zevklerinize.

Şu üç şey olmasaydı eğer lezzet olarak,
İstemezdim dünyada, bir gün bile yaşamak.

Biri, oruç tutmaktır, sıcak yaz günlerinde.
Bir de namaz kılmaktır, uzun gecelerinde.

Üçüncüsü, bir âlim sohbetine gitmektir.
Dini, onun ağzından dinleyip öğrenmektir.)