Uhud’a, tekbirlerle gitti İslam ordusu.
Vardı her sahabide şehid olma arzusu.

Yolda, bir birlik ile karşılaştılar bir an.
Altıyüz kişi idi bunlar yahudilerden.

Ganimet davasında olan bu yahudiler,
Resul'ün ordusuna katılmak istediler.

Peygamber efendimiz, sual etti eshaba:
(Bu kişiler Müslüman olmuşlar mı acaba?)

(Hayır ya Resulallah) diyerek edince arz,
Allah’ın Sevgilisi buyurdu: (Hayır, olmaz.

Geri dönmelerini söyleyiniz onlara.
Küffârın yardımını istemeyiz biz zira)

O gün akşama kadar, durmadan yol aldılar.
Şeyhayn denilen yerde, durup konakladılar.

Mücahidler buraya gelmişti yorgun halde.
Geçirmek istediler geceyi bu mahalde.

Resulullah orada, teftiş etti erleri.
Gördü çocuk yaştaki birçok sahabileri.

Kavuşabilmek için şehidlik rütbesine,
Onlar da katılmıştı bu ordunun içine.

Bunların arasında, (Rafi' bin Hadic) vardı.
Büyük görünmek için bir çareler arardı.

Ayak parmaklarının ucunda yükselerek,
Küçük olmadığını istiyordu göstermek.

Resulullah fark edip, onu da küçük diye,
Göndermek isteyince oradan Medine’ye,

Biri, (Ya Resulallah, Rafi iyi ok atar.)
Deyince, onu dahi almaya verdi karar.

O, cenge katılmayı istiyordu pek içten.
Resul kabul edince, uçtu artık sevinçten.

İslam düşmanlarıyla o da savaşacaktı.
Neticede ya şehid, ya gazi olacaktı.

Bir çocuk, gördü onun kabul edildiğini.
O da gelip, Resule arz etti dileğini.

O da, bu maksat ile yanardı için için.
Düşünüp, çaresini şöyle buldu bu işin.

Dedi: (Ya Resulallah, ben büyüğüm Rafi'den.
Zira yenebilirim güreşte onu hemen.

İstersen, ikimizi güreştiriniz derhal.
Eğer onu yenersem, beni de orduya al.

Ben de gelip, düşmanla çarpışmak istiyorum.
Zira şehid olmayı çok arzu ediyorum.)

Peygamber efendimiz, tebessüm buyurdular.
Onları güreştirip, kendi hakem oldular.

Neticede bu çocuk, galip geldiği için,
Peygamber efendimiz, ona da verdi izin.

Korumaları için Medine’dekileri,
Diğer çocukları da, gönderdi sonra geri.