Hazret-i Ömer Faruk, naklediyor ki bizzat:
Bana ÅŸöyle buyurdu, bir gün Fahr-i kâinat:

(Ya Ömer, Cibril bana geldiÄŸinde bir günü,
Sordum, senin göklerde olan üstünlüÄŸünü.

Dedi: Ya Resulallah, Ömer’in, göklerdeki,
Kıymeti, üstünlüÄŸü çok fazladır, ÅŸöyle ki,

Onun vasıflarını, dokuzyüz elli sene,
Size ben, hiç durmadan anlatsam, bitmez yine.)

Ömer ibnil Hattab’ın, kıymeti hakkında hem,
Åžöyle buyurmuÅŸlardır, Eshaba Fahr-i âlem:

(Ömer’in gadabından korkunuz, çekininiz!
O, gadaba gelince, gadaplanır Rabbimiz.)

Bir gün de genç birisi, sahabe-i kiramdan,
Ebu Zer Gıfari’ye, gelmiÅŸ idi bir zaman.

Ona rica etti ki: (Ey genç, bana dua et.
Ki, senin duan ile, olunayım mağfiret.)

Genç, buna çok ÅŸaşırıp, arz etti ki: (Efendim!
Bu halimle ben size, nasıl dua ederim?

Siz ki, hizmet ettiniz o Resule ihlasla.
Sohbette bulundunuz bizlerden daha fazla.)

Ebu Zer, ısrar ile edince dua talep,
Genç dedi: (Ne iyilik gördünüz bende acep?)

Dedi: Senin hakkında, bir gün hazret-i Ömer,
DemiÅŸti ki: (Bak ÅŸu genç, iyidir ya Eba Zer!)

Resul de buyurdu ki, sahabe-i güzine:
(Hak söz, kondu Ömer’in dilinin üzerine.)

Onun iyi dediÄŸi, iyi kimsedir elbet,
Dua et, Rabbim beni, etsin af ve maÄŸfiret.)

Yine hazret-i Ömer, bir yolda yürür iken,
Ebu Zer Gıfari’yi, gördü ve durdu birden.

Ebu Zer de durdu ve müsafeha eyledi.
Kendisine: (Ä°slam’ın kilidisin sen!) dedi.

(Niçin böyle söylersin?) deyince ona fakat,
Dedi: Hatırlar mısın, bir gün Fahr-i kâinat,

Eshaba buyurdu ki: (Aranızda fitneler,
Çıkıp yayılmasından korkuyorsanız eÄŸer,

Olursunuz Ömer’in yanında emniyette.
Ya Ömer, sen Ä°slam’ın kilidisin elbette.)

Bir gün de, eshabının arasında o Server,
Ömer ibnil Hattab’a, bakıp gülümsediler.

Sonra buyurdular ki o Resul-i mücteba:
(Ya Ömer niçin güldüm, bilir misin acaba?)

Dedi ki: (Onu, Allah ve Resulü bilirler.)
O zaman Resulullah, buyurdu ki: (Ya Ömer!

Bu gece, Arafat’ta toplanınca insanlar,
Allah, hepsine birden, bir defa etti nazar.

Sana ise, hususi nazar etti ayrıca.
Onun için güldüm ben, bunu hatırlayınca.)