Resulullah Bedir’de, önce eshabı ile,
Gezdi harp sahasını, bir keşif maksadiyle.

Zaman zaman durarak, buyurdu: (Yarın sabah,
Şurada öldürülür filan kâfir inşallah.)

Kâfirlerin, vurulup düşeceği yerleri,
Gösterdi birer birer, Allah’ın Peygamberi.

Hazret-i Ömer der ki: (Dikkat ettim, o sabah,
Nerelere işaret ettiyse Resulullah,

Ve kimlerin ismini söyledilerse eğer,
Onlar, tam o yerlerde yerlere serildiler.

Hatta ne az geride, ne de ilerisinde.
Tam buyurduğu yerde öldürüldü hepsi de.)

Savaştan sonra dahi, emir verdi o Server.
Şehid olan erleri, bir bir tesbit ettiler.

Muhacir ve Ensardan, toplam ondört mücahid,
Din-i İslam uğrunda olmuştu o gün şehid.

Küffârdan yetmiş kişi lakin öldürülmüştü.
Hatta yetmiş kişi de, yine esir düşmüştü.

Cenaze namazını kılarak şehidlerin,
Sonra, kabirlerine ettiler bir bir defin.

Müşrik ölülerinden, yirmidört tanesini,
Kör bir kuyu içine, doldurdular hepsini.

Diğerlerini ise, bir çukura atarak,
Sonra, üzerlerine attılar taş ve toprak.

Şerefli eshabiyle, üç gün sonra o Server,
O çukurun başına gelerek hep beraber,

O azgın müşriklerin adlarını tek be tek,
Hatta babalarının ismiyle söyleyerek,

(Ey Ümeyye bin Halef, ey Utbe bin Rebia!
Ey Ebu Cehl bin Hişam!) diyerek etti nida.

(Siz, Peygamberinize, karşı ne mütecaviz,
Ve ona eza eden ne kötü kavimdiniz.

Sizler yalanladınız benim nübüvvetimi.
Başkaları inanıp, tasdik etti dinimi.

Siz beni, zor kullanıp çıkardınız şehrimden.
Başkaları, bağrına bastılar beni hemen.

Sonra siz, savaştınız benim ile ruz-ü şeb.
Başkalarıysa bana, yardımcı oldular hep.

Ben, kavuştum Rabbimin vaad ettiği zafere.
Siz de kavuştunuz mu, azap ve elemlere?)

Böyle hitab edince o Sevgili Peygamber,
Bir şeyi merak edip, sordu hazret-i Ömer.

Dedi: (Ya Resulallah, bu sözleri, şimdi siz,
Şu cansız leşlere mi, acaba söylersiniz?)

Peygamber efendimiz, buyurdu ki: (Ya Ömer!
O Allah ki, gönderdi beni hak bir Peygamber.

O Allah hakkı için diyorum ki şüphesiz,
Siz beni, onlar kadar iyi işitmezsiniz.)