Merhab denen o kâfir, Aliyyül Mürteza'ya,
Kılıç salladıysa da, hamle gitti havaya.

Sonra Hazret-i Ali, zülfikârı kaldırıp,
Ve (Ya Allaah!) diyerek, kuvvetli nara atıp,

Öyle kılıç çaldı ki o heybetli kâfire,
O koca gövdesiyle, devrildi birden yere.

Yukardan aşağıya, ikiye bölünmüştü.
Kanlar içerisinde, yere düşüp ölmüştü.

Çelik miğferi ile, kalkanı dahi hemen,
İkiye bölünmüştü o şiddetli darbeden.

Onu, kanlar içinde görünce mücahidler,
Tekbir sedalarıyla gökleri inlettiler.

Merhab'ı öldürünce o gün Hazret-i Ali,
O anda çok bozuldu kâfirlerin morali.

Peşinden mücahidler, hücuma geçti yine.
Kâfirler, kaçıştılar hep kalenin içine.

Kovalarken müminler, küffârı peşlerinden,
Aliyyül Mürteza'nın, kalkanı düştü birden.

Eğilip almaya da, lakin yoktu zamanı.
O ara bir yahudi, alıp kaçtı kalkanı.

Buna, hazret-i Ali üzülüp, bu hiddetle,
Hayber'in kapısını, tutup sarstı kuvvetle.

Onu, kalkan yerine istiyordu kullanmak.
Ve Allah’a güvenip, ondan kuvvet alarak,

Koca demir kapıyı sarsınca o hırs ile,
Çıktı kapı yerinden, Rabbimizin izniyle.

Sekiz on pehlivanın, kımıldatamadığı,
Koca demir kapıyı, kaldırıp kalkan yaptı.

Bir eliyle, kapıyı tutarak kalkan diye,
Kılıç savuruyordu, yine öbür eliyle.

Sonra, kale içine girerek mücahidler,
İslam’ın sancağını, burç üstüne diktiler.

Bu harikuladeyi görünce onlar o an,
Hep eman dilediler, Aliyyül Mürteza'dan.

Kale fethedilmişti, oradan döndü geri,
Arz etti o Resule bu müjdeli haberi.

Peygamber efendimiz, çok memnun olup buna,
Gözlerinden öperek, buyurdular ki ona:

(Ya Ali, getirince sen bana bu haberi,
Senden razı oldular, Allah ve Peygamberi.)

O da bunu duyunca Allah’ın Resulünden,
Ağlayıp, yaşlar aktı derhal iki gözünden.

Resulullah sordu ki: (Ne için ağlıyorsun?)
Dedi: (Canım, her şeyim yoluna feda olsun.

Sevinç ve sürurumdan ağlarım ki şimdi ben,
Allah ve Peygamberi, razıdır bendenizden.)

Buyurdu ki: (Ne kadar sevinsen, yine azdır.
Zira meleklerin de, hepsi senden razıdır.)