Hazret-i Ömer Faruk, Selman-ı Farisi’ye,
Emir verip, Ä°ran’a gönderdi vali diye.

O, vali olduysa da Ä°ran’a her ne kadar,
Yine tevazu ile yaşardı orta karar.

Az ÅŸey ile geçinir, ederdi hep kanaat,
Sürerdi fakirane, gayet sade bir hayat.

Ve lakin biraz ağrı gelince bedenine,
Çağırıp, sordu bunu o yerin tabibine.

O dedi: (Bu illete, Åžam kilimi iyidir,
Al da kullan evinde, gayet faidelidir.)

Tabibin tavsiyesi bu olunca kendine,
O kilimden bir adet alıp serdi evine.

Ve lakin dedi kodu yaptı bunu ahali,
Dediler ki: (DeÄŸiÅŸti valinin eski hali.

Önceden hiçbir ÅŸeyi bulunmazken elinde,
Åžimdi Åžam kilimleri serilidir evinde.

Bulamayan var iken bir ekmek dilimini,
O, nasıl kullanıyor hem de Şam kilimini?)

Sonra bu dedi kodu ulaÅŸtı Medine’ye,
Åžikayet eylediler valiyi Halifeye.

Yazdılar ki: (Ya Ömer, gönderdiÄŸin o vali,
Daha önce iyiyken, deÄŸiÅŸti ÅŸimdi hali.

Önceleri yaÅŸarken tam kanaat içinde,
Åžimdi Åžam kilimleri bulunuyor evinde.)

Ne zaman ki Halife muttali oldu buna,
Selman-ı Farisi’yi çağırdı huzuruna.

Gayesi ÅŸu idi ki, öÄŸrensin hakikati,
Yoksa o, valisine güvenirdi pek kati.

Vali emri alınca, binerek devesine,
Acele vasıl oldu Medine beldesine.

Emir-ül müminini görünce tâ öteden,
Devesinden inerek, yaklaştı Ona hemen.

Müsafeha ederek, arz etti ki: (Ya Ömer!
Affedin bendenizi, kusurum varsa eÄŸer.)

Buyurdu: (Geldi bana, senden bazı ÅŸikâyet,
Nedir o Åžam kilimi, hakikati beyan et.)

Dedi: (Hastalığıma iyi geldiÄŸi için,
Almıştım o kilimi, doğrusu budur işin.

Yoksa Resulullahın yolundan ayrılmadım,
Ayrılmam asla yine o yoldan tek bir adım.)

Halife memnun olup, buyurdu ki: (Ya Selman!
Sen de, benim hatamı duydunsa eyle beyan.)

Dedi: (Ben de duydum ki, halen zat-ı âliniz,
Ä°ki kat elbiseye birden malikmiÅŸiniz.

Peygamber-i ziÅŸânın tek elbise giydiÄŸi,
Zat-ı alinizce de malumdur gayet iyi.)

Dedi: (Evet, maliktim iki kat elbiseye,
Lakin verdim birini, daha muhtaç kimseye.

Sonra tövbe ederek, ettim ki ÅŸöyle niyaz,
Ya Rab, Resul yolundan ayırma beni biraz.)