Gece gündüz devamlı, İdris aleyhisselam,
Ölüm ve ahireti, düşünürdü her zaman.

Kabir azabı ile, Cehennem şiddetini,
Düşünüp, çok yapardı Hakk'a ibadetini.

Her taati, göklere yükselirdi muhakkak.
Hazret-i Azrail de, ona hayran kalarak,

Rabbinden izin alıp, girdi insan şekline.
Geldi İdris Nebi’nin, bir gün ziyaretine.

Girip, sohbet eyledi onun ile evinde.
Lakin geri dururdu, yemek vakitlerinde.

Yemekle alakasız görünce İdris onu,
Sual edip öğrendi, Azrail olduğunu.

Buyurdu: (Ey Azrail, ruhumu şimdi al da,
Ölümün acısını tadayım bu dünyada.)

Hazret-i Azrail de, izin alıp Rabbinden,
Alıp, iade etti ruhunu ona hemen.

Sual etti sonra da, bunu İdris Nebi'ye:
(Ya İdris, bunda senin maksadın neydi?) diye.

Buyurdu: (İstedim ki, bu acıyı bileyim.
Rabbime, daha fazla ibadet eyliyeyim.)

Ve dedi: (Ey Azrail, bir ricam vardır yine.
Şimdi de çıkar beni, buradan gökyüzüne.

Bugün ben göreyim de Cehennemi, Cenneti,
Daha fazla yapayım, Rabbime ibadeti.)

Azrail, Rabbimizden izin alıp, o ara,
O gün İdris Nebi'yi, çıkardı semalara.

Buyurdu: (Ey Azrail, Malik'e eyle de arz,
Cehennemin içini göstersin bana biraz.)

Açtı o da kapıyı, Hakk'ın müsaadesiyle.
Gösterdi Cehennemin içini tamamiyle.

Görünce İdris Nebi, Cehennem ateşini,
Korku ve dehşetinden, kaybetti kendisini.

Kendine geldiğinde, buyurdu ki: (Şimdi de,
Görmeyi istiyorum, Cennetin içini de.)

Rabbinden izin alıp, açtı Rıdvan Cenneti.
Girip, gördü içerde akıl almaz nimeti.

Azrail arz etti ki İdris'e sonra yine:
(Haydi çık, ileteyim, seni dünya evine.)

İdris aleyhisselam, buyurdu ki o zaman:
(Rabbim emretmedikçe, artık çıkmam buradan.)

O böyle buyurunca, Hak teâlâ bu defa,
Bir melek gönderdi ki, baksın bu ihtilafa.

Evvela Azrail’i, dinledi hakim melek.
Sonra İdris Nebi’ye, sordu tazim ederek.

O dedi ki: (Ey melek, buyurdu ki Rabbimiz:
“Elbette ki ölümü tadacaktır her nefis.”

Ve yine buyurdu ki bizlere cenâb-ı Hak:
“Her nefis, Cehennemden geçecektir muhakkak.”

Ayrıca buyurdu ki: “Bana imanı olan,
Cennetime girerse, artık çıkmaz oradan.”

Ben de ölümü tadıp, Cehennemden geçmişim.
Ve imanlı olarak, bu Cennete girmişim.

Mâdem ki Hak teâlâ, eyledi böyle ferman,
O emir vermedikçe, artık çıkmam buradan.)

Melek, hayret içinde arz etti: (Ya ilahi!
Meselenin hallinde, aciz kaldım ben dahi.)

Rabbimiz buyurdu ki: (Haklıdır bunda İdris.
Çıkmasın Cennetimden, ona ilişmeyiniz.)