Vakta ki tamamlandı, Nuh Nebi'nin gemisi,
Yakınlaştı iyice, o azabın gelmesi.

Nuh peygamber, kavmine dedi ki son olarak:
(Beni, size peygamber gönderdi cenâb-ı Hak.

Size, bunca senedir ettimse de nasihat,
Dinlemeyip, istihza eylediniz siz fakat.

Ben nasihat ettikçe, siz hep inat ettiniz.
Üstelik çok cefa ve eziyyet eylediniz.

İşte bu yüzdendir ki, yakında Hak teâlâ,
Sizin üzerinize, gönderecek bir bela.

Bari şimdi inanıp, bırakın bu inadı.
Yoksa, azab etmektir Hakk'ın size muradı.

O azab tufandır ki, dünya, suyla dolacak.
İmana gelmeyenler, o suda boğulacak.

Bu beladan kurtulmak isteyen varsa her kim,
Acele iman etsin, son sözümdür bu benim.)

Dediler: (Yüzyıllardır, bu lafı dinliyoruz.
Gelsin ne gelecekse, sana inanmıyoruz.)

Va'd olunan azabın, gelmişti vakti zaten.
Tufan alametleri görüldü çok geçmeden.

Su, yerde yavaş yavaş, başladı yükselmeye.
Ve başladı müminler o gemiye binmeye.

Nuh Nebi, bir kez daha kavmin hükümdarını,
Çağırtıp, kendisine yaptı son ihtarını.

Yanına geldiğinde, buyurdu ki: (İşte bak!
Bahsettiğim tufanı, gönderdi cenâb-ı Hak.

Haydi, iman edin de, kurtulun bu beladan.
Zira kâfir olana, necat yok asla bundan.)

Kral ve o müşrikler, yine inkâr ettiler.
Ve bunu, normal yağan bir yağmur zannettiler.

Müslümanlar, gemiye binince en nihayet,
Tufanın şiddeti de, fazlalaştı be gayet.

Oğlu Kenan, kenarda dururdu zevcesiyle.
İkaz etti onu da, babalık şefkatiyle:

(Ey evladım, haydi gel, bizimle bin gemiye.
Kurtuluş yoktur bu gün, müminlerden gayriye.)

Babası, ettiyse de son defa onu ikaz,
Lakin o, inadından yine etti itiraz.

Dedi: (Su yükselirse, çıkarım şu dağlara.
Nasıl olsa bu sular, çıkmaz tâ oralara.)

O böyle konuşurken, laubali olarak,
Büyük bir dalga gelip, eyledi onu helak.

Hak teâlâ emriyle, yağmurlar yağdı gökten.
Yer yer sular kaynadı, toprağın her yerinden.

Suların seviyesi, yükseldi ki o kadar,
Kayboldu su içinde, en yüksek büyük dağlar.

Kırk gündüz ve kırk gece, devam etti bu tufan.
Kâfirler hep öldüler, kalmadı ehl-i tuğyan.

Nuh Nebi'nin gemisi, altı ay müddet ile,
Dalgalar arasında, yüzdü hep selametle.

Hak teâlâ emriyle, kesilince yağmurlar,
Alçalmaya başladı, yavaş yavaş o sular.

Seviye alçaldıkça, gemi de iniyordu.
Yüksek dağlar, gemiyi, kendine bekliyordu.

Cudi dağı, tevazu eyleyip, etti dua.
İndirdi Hak teâlâ, onu bu küçük dağa.