Âd kavmi, görür görmez o azap bulutunu,
Geri çevirmek için gittiler güya onu.

O sırada, buluttan çok kuvvetli sedalar,
Zuhur etti peşinden, rüzgar ve kasırgalar.

Müthiş bir uğultuyla esince birdenbire,
O mağrur Âd'lıları seriyordu yerlere.

Hiçbir mağlubiyete alışmamış Âd'lılar,
Kızarak, geri geri kaçmaya başladılar.

Çaresizlik içinde girdiler evlerine.
Rüzgar sakinleşince, çıktılar tekrar yine.

Hûd Peygamber, kavmini son defa etti davet.
Onlar, karşılığında eylediler hakaret.

Vakta ki tamam oldu azabın gelme vakti,
Melekler ve o bulut, kuşattı o milleti.

Küfürde inat ile direnen o Âd'lılar,
Bu sefer, ellerine ok ve silah aldılar.

Rabbimizin emrini beklerken o melekler,
Onlar da, oklarını gererek beklediler.

Şöyle yorumladı ki bekleyişi o millet:
O bulut ve melekler, korktular bizden elbet.

Dediler ki: (Sen dahi görüyorsun ki ey Hûd!
Bizimle cenk etmeye çekiniyor o bulut.

Bize saldırmak için, yoktur cesaretleri.
Gör ki, nasıl birazdan terk ederler bu yeri.)

Buluttan esen rüzgar ve fırtına, gittikçe,
Uğultusu çoğalıp, şiddetlendi iyice.

Ağaçları, kökünden çıkarıp atıyordu.
Ses ve soğukluğu da gittikçe artıyordu.

El ele tutuşarak o inatçı Âd'lılar,
Kadın ve çocukları orta yere aldılar.

Dediler ki: (O bulut, bizden kuvvetli ise,
İşte biz buradayız, bir zarar versin bize.)

Sonra o nasipsizler, daha fazla azarak,
Hepsi, ayaklarını sertçe yere basarak,

Dediler ki: (O bulut, güçlü ise bizlerden,
Gelip ayağımızı kımıldatsın bu yerden.)

Biraz sonra, nihayet geldi emr-i ilahi.
Esti azap rüzgarı pek şiddetli ve kavi.

Öyle ki, develeri deviriyordu yere.
Âd'lılar bunu görüp kaçıştılar evlere.

Gözleriyle görüp de bu müthiş musibeti,
İnsafa gelmediler yine bu Âd milleti.

Evlerine kapanıp, derhal kilitlediler.
(Rüzgarın, bu evlere gücü yetmez) dediler.

Lakin azap rüzgarı bir şey dinlemiyordu.
Dağları bile yıkıp, yerle bir ediyordu.

Evlerini, kökünden kaldırıp gökyüzüne,
Kuvvetle çarpıyordu birbirleri üstüne.

O mağrur insanların, öyle oldu ki hali,
Atıldılar havaya saman çöpü misali.

Büyük cüsseleriyle övünen o Âd'lılar,
O rüzgar karşısında, sinek gibi kaldılar.

Yedi gece, sekiz gün esen azap rüzgarı,
Helak etti topyekün o mağrur insanları.