Hazret-i İbrahim'in, validesi Emile,
Târuh öldükten sonra, evlendi Âzer ile.

Hazret-i İbrahim'e, hamileydi önceden.
Doğan erkek çocuklar, öldürülürdü hemen.

O, iyi bildiğinden Âzer'in şerrini de,
Korkuyordu, çocuğa bir zarar verir diye.

Ondan kurtulmak için, bir gün dedi: (Ey Âzer!
Bu benim karnımdaki, oğlan doğarsa eğer,

Hemen alıp, Nemrud'a teslim et ki anında,
Daha çok itibarın olsun onun yanında.)

Böyle deyip, şerrinden halas oldu bir müddet.
Doğumun zamanı da, gelmiş idi nihayet.

Başından savmak için, doğum günü Âzer'i,
Dedi: (Ölüm de olur doğumlarda ekseri.

Bu yüzden korkuyorum, sen git, puthaneye var.
Benim kurtulmam için, dua eyle ve yalvar.)

Peki deyip çıktı o, bunu makul görerek.
Puthaneye kapanıp, çıkmadı akşama dek.

O da çıkıp, gizlice gitti bir mağaraya.
Halilullah, orada teşrif etti dünyaya.

Böylece, Nemrut denen o zalim diktatörün,
Aldığı o tedbirler, tam boşa gitti o gün.

Zira onun mülkünü, temelinden yıkacak,
Resulün doğumundan, habersizdi o alçak.

Annesi, çocuğunu, iyice emzirdi ve,
Mağaranın ağzını kapatıp döndü eve.

Âzer’i, birisiyle çağırttı puthaneden.
O gelip, merak ile, doğumu sordu hemen.

Dedi: (Başın sağ olsun, bir oğlan doğdu, fakat,
Çok zayıf olduğundan, az sonra etti vefat.)

Onun bu sözüne de, kandı Âzer pekâlâ.
Zira hıfz ediyordu, onları Hak teâlâ.

Artık Âzer, her sabah, puthaneye gidince,
O da, o mağaraya gidiyordu gizlice.

Gerçi o, emzirmeye gidiyordu oğlunu.
Lakin parmaklarını emer bulurdu onu.

Allah'ın kudretiyle, onun parmaklarından,
Yağ, bal, hurma şırası, süt gelirdi her zaman.

Oradan, hanesine geldiğinde o tekrar,
Korkunç bir sapıklığın içindeydi insanlar.

Zira halk, yıldızlara, putlara tapıyordu.
Nemrut dahi, ilahlık iddia ediyordu.

İbrahim Halilullah, ermeden büluğuna,
Hak teâlâ, rüşd ile hidayet verdi ona.

Allahü teâlânın verdiği bu rüşd ile,
Başladı insanlara, doğru yolu tebliğe.

Hatta üvey babası Âzer de putperestti.
Önce ona söyleyip, imana davet etti.

Dedi: (Ey babacığım, putlar ilah olamaz.
Yalnız Hak teâlâya yapılır dua, niyaz.

Kendini korumaktan acizken bunlar hatta,
Aklı olan, bunlara tapınır mı hayatta?

Bana tabi olup da, iman edersen şayet,
Senindir ahirette, sonsuz olan seadet.)