Şuayb aleyhisselam, her ne kadar kavmine,
Nasihat ettiyse de, inanmadılar yine.

Onlar inkâr etse de, o asla yılmıyordu.
Sabredip, tekrar tekrar nasihat ediyordu.

Bir gün yine onlara buyurdu ki: (Ey kavmim!
Beni, Resul olarak gönderdi size Rabbim.

Ben haber veriyorum size her hakikati.
Bilin ki, dediklerim olacaktır pek kat'i.

Ey kavmim, hatırlayın ne oldu Nuh kavmine?
Onlar da inanmazdı Hakk'ın Peygamberine.

Lakin inat edince, sonunda cenâb-ı Hak,
Bir tufanla, onları eylemedi mi helak?

Bir de Hûd’un kavmini düşünün ey insanlar!
Onlar dahi küfürde etmişlerdi çok ısrar.

Ve lakin o kavim de, en sonunda maalesef,
Kuvvetli bir rüzgarla olmadılar mı telef?

Ve ey kavmim, düşünün Semud kavmini yine.
Karşı gelmişler idi kendi Nebilerine.

Onlar dahi küfürde edince böyle inat,
Allah göndermedi mi onlara da bir afat?

Hazret-i Cebrail’in bir kuvvetli sesiyle,
Helak olmadılar mı bir yer zelzelesiyle?

Ey kavmim, son olarak düşünün Lut kavmini.
Onlar da inkâr etti, kendi Peygamberini.

Hem de onlar, sizlerden, zaman ve yer olarak,
Siz de bilirsiniz ki, değildir fazla uzak.

Onların da başına geleni bir düşünün.
Nasıl yerin dibine geçmişlerdi büsbütün.

Bu misaller, her şeyi söylüyor açık açık.
Bu gafleti atın da, son verin küfre artık.

Bu putları bırakıp, iman edin Allah’a.
Ve artık hiç dönmeyin, bu isyan ve günaha.

Mağfiret dilerseniz, günahınız affolur.
Şüphesiz benim Rabbim, çok rahim ve gafurdur.)

O, bu nasihatleri ettiyse de kavmine,
Onlar inatlarından inkâr ettiler yine.

Dediler ki: (Ey Şuayb, senin bu aşiretin,
Olmasaydı, elbette gelmişti sonun senin.

Eğer düşünmeseydik onların hürmetini,
Taşlamak suretiyle, öldürürdük biz seni.)

Şuayb aleyhisselam, kavmini dinleyerek,
Şöyle dedi onlara asla çekinmeyerek:

(Ey insanlar, akrabam, sizlerin indinizde,
Allahü teâlâdan daha mı azizdir de,

Onlardan çekinerek beni öldürmezsiniz.
Allahü teâlâya hiç önem vermezsiniz.

Hiç çekinmezsiniz de Allahü teâlâdan,
Korkarsınız çok aciz olan akrabalardan.

Ey kavmim, elinizden yapın ne gelir ise.
Ben yine, hakikati söylerim her gün size.

Çünkü ben peygamberim, vazifemdir söylemek.
Yalancı deseniz de, söylerim ölene dek.

Siz inanmasanız da, ne yapsanız da, fakat,
Elbet bir gün meydana çıkacak her hakikat.

Pek yakında bir azap verince size Rabbim,
O zaman görürsünüz yalancı kim, haklı kim?

Siz şimdi hazır olun gelecek o azaba.
Bakalım ki haliniz ne olacak acaba?)