Bir gün İsa Nebi’ye gelerek havariler,
(Dua et, gökten bize sofra insin) dediler.

Hiç de İsa Nebi'ye hoş gelmedi bu fakat,
Buyurdu ki: (Bu işte, nedir gaye ve maksat?

Şüphe mi edersiniz Allah’ın kudretinden?
Değilse, niçin bunu istersiniz siz benden?)

Dediler ki: (Allah’a ve sana inandık biz.
Lakin istiyoruz ki, artsın bu yakinimiz.)

İsa aleyhisselam, iki rekat bir namaz,
Kılıp kalktı ayağa, saf saf oldu cümle nas.

Ayakta el bağlayıp, başını eğdi öne.
Sonra da, ağlayarak dua etti Rabbine.

Dedi: (Ya Rab, bir sofra indir de gökten bize,
Peygamber olduğuma olsun açık mucize.)

Kendisine bir vahiy geldi ki Rabbimizden:
(Ya İsa, bu sofrayı indiririm size ben.

Lakin biri, nankörlük ederse bu sofraya,
Uğratırım ben onu şiddetli bir belaya.)

O anda gördüler ki, bulutlar arasından,
Bir sofra iniverdi önlerine semadan.

Lakin İsa Peygamber, devamlı ağlıyordu.
Rabbine dua edip, şöyle yalvarıyordu:

(Beni, buna şükreden kullardan eyle ya Rab!
Rahmet kıl bu sofrayı, kılma ceza ve azap.)

Sofranın, misk-i amber misali kokuları,
Yayılıp, mest eyledi orada olanları.

İsa Nebi, sofraya bizzat teşrif ederek,
Kaldırdı örtüsünü Besmele söyleyerek.

Baktılar, var sofrada kızarmış yedi balık.
Öyle ki, hiç birinde yok idi pul ve kılçık.

Ayrıca, yedi pişmiş, taze sıcak çörekler.
Bir yanda tuz ve sirke, öbür yanda meyveler.

İsa aleyhisselam, fakir, hasta ve sakat,
Kim varsa, o sofraya davet etti o saat.

Buyurdu ki: (Bu rızık, lutfüdür Rabbimizin.
Yiyiniz, size şifa, beladır gayri için.)

Binüçyüz kişi gelip, yediler fazla fazla.
Yine de bir azalma olmadı onda asla.

Bu bereket sofrası, doyunca herkes yine,
Gözlerinin önünde yükseldi gökyüzüne.

O sofra, gün aşırı, kuşluk vakti gelirdi.
Öğle üzeri tekrar, semaya çekilirdi.

Hem de o, yükselirken yer yüzünden göklere,
Onun gölgesi dahi, düşerdi hatta yere.

Onun bereketiyle, şifa buldu çok hasta.
Fakirler zengin olup, kavuştular rahata.

Sonradan kadın erkek, zengin fakir, hür köle,
Tam kırk gün, bu sofradan yediler böylelikle.

Sonra bir vahiy geldi Allahü teâlâdan:
(Sağlamlarla zenginler yemesin bu sofradan.)

Bundan sonra bazısı, başladılar isyana.
Ve arka çevirdiler bu ilahi ihsana.

Hatta alay ederek, dediler ki: (Bunu siz,
Gerçekten hak nesne mi telakki edersiniz?)

Küfran-ı nimet eden o nasipsiz kişiler,
Bir anda, birer domuz şekline dönüştüler.

Ve üç günün sonunda, hepsi de oldu helak.
Verdi cezalarını onların cenâb-ı Hak.