İsa aleyhisselam devr-i saadetinde,
Zalim, mağrur bir kral var idi Nusaybin’de.

Cibril, İsa Nebi'ye bir vahiy getirdi ki:
(İmana davet eyle o kibirli meliki.)

O da, gelip dedi ki derhal havarilere:
(İçinizden hanginiz gidip de bu şehire,

Seslenir ki, Allah’ın Peygamberi ve kulu,
Olan İsa Peygamber geliyor size doğru.)

Yakub, Tevman ve Şem'un adlı üç havariye,
Emredip İsa Nebi, gönderdi o beldeye.

Önce Tevman girince, onu yakaladılar.
Ve zalim hükümdarın yanına çıkardılar.

El ve ayaklarını kestirip zalim kral,
Gözlerine mil çekip, hapsetti onu derhal.

Şem'un dahi gizlice giderek o diyara,
Aklı ve zekasıyla yaklaştı hükümdara.

Onlardan görünerek, sakladı imanını.
Kazandı hükümdarın sonsuz itimadını.

Hatta öyle sevdi ki Şem'unu o hükümdar,
Ona danışmaksınız almazdı tek bir karar.

Bir gün Şem'un, krala dedi ki: (Hükümdarım!
Şu Tevman'ı çağırıp, bazı şeyler soralım.)

Kral (Peki) deyince, huzura geldi Tevman.
Şem'un dedi: (Ey kişi, nedir senin iddian?)

Tanımıyormuş gibi Tevmanı daha önce,
Sualler sordu ona, planı gereğince.

Tevman cevap olarak, dedi ki: (İsa Nebi,
Allah’ın Resulüdür diğer Nebi’ler gibi.)

Sordu yine: (Ey kişi, delilin nedir bunda?)
Dedi: (Her hastalığı iyi eder anında.

Ayrıca, haber verir gizli olan şeyleri.
Allah’ın izni ile diriltir ölüleri.)

Şem'un dedi: (Ey melik, bu, büyük iddiadır.
Zira böyle vasıflar, ancak Nebi'de vardır.

Çağıralım o zatı, hakikat böyle ise,
O zaman hiç şüphesiz peygamberdir o kimse.

Biz dahi, seve seve ona iman ederiz.
Değilse, bu kişinin cezasını veririz.)

Kral makul görünce, gönderdiler bir haber.
Nihayet yanlarına geldi İsa Peygamber.

Tanımıyormuş gibi yaparak Şem'un onu,
Dedi: (Size Peygamber diyorlar, bu doğru mu?

Her türlü hastalığı iyi eder diyorlar.
Şu Tevman'ı iyi et, herkes görsün aşikâr.)

Tevman’ın kesik olan el ve ayaklarına,
Elini sürer sürmez, tam sıhhat geldi ona.

Sonra da, gözlerine sürer sürmez elini,
Bir anda, görür hale getirdi gözlerini.

Şem'un dedi: (Pekala, bir de ölü diriltsen.
O zaman anlarız ki, gerçekten Nebi’sin sen.)

İsa aleyhisselam, Nuh’un evladı olan,
Sâm’a seslendiğinde, o kalktı mezarından.

(İsa aleyhisselam Peygamberdir) dedi ve,
Yine vefat ederek, giriverdi kabire.

Kral bunu görünce, insafa geldi birden.
Bütün maiyetiyle iman etti gönülden.