Mücahidler, Resulün şehadet haberini,
İşitince, bir keder sarmıştı herbirini.

Hazret-i Ömer dahi, haberi işitince,
Elleri iki yana düşüverdi hemence.

Eshabdan Enes bin Nadr, görünce böyle onu,
Sorup öğrendi hemen, sebep ne olduğunu.

Dedi: (Şehid olduysa, Peygamber efendimiz,
Onsuz ne yapacağız dünyada öyleyse biz?

En iyisi, çarpışıp biz de şehid olalım.
Böylece bir an evvel, Resule kavuşalım.)

Kılıcının kınını, kırdı böyle diyerek.
Daldı küffâr içine, tekbirler getirerek.

Resulün aşkı ile savaştı sert ve şedid.
Çok kâfiri öldürüp, sonunda oldu şehid.

Bir çoğu dağılmıştı Sahabe-i kiramın.
Hem de şehid olmuştu, çoğu Müslümanların.

Müşrikler, bu durumdan ederek istifade,
Azıp kudurmuşlardı eskisinden ziyade.

Lakin bir müddet sonra, Resulü sağ gördüler.
Şaşırıp, bir hınç ile üstüne yürüdüler.

Ve kılıçları ile vurarak o Resule,
Onu şehid etmeye uğraşırlardı böyle.

Resulün üzerinde, iki zırh olduğundan,
Pek tesir etmiyordu darbeler Ona o an.

Lakin çok taş atmıştı Utbe bin Ebi Vakkas.
O Server, o taşlardan muzdarip oldu esas.

Kanadı o taşlarla, alt dudağı Resulün.
İki alt dişleri de, kırıldı hatta o gün.

Kâfir İbni Kamia, Peygamber-i zişâna,
Vurmuştu kılıç ile o mübarek başına.

O darbeyle, Resulün miğferi parçalandı.
Hatta iki halkası, şakaklarına battı.

Ve yine bu kâfirin darbesiyle o zaman,
Yaralandı o Server mübarek omuzundan.

Giydiği iki zırhın sıkletiyle, bu kere,
Derince bir çukura düştü yanı üzere.

İbni Kamia için, buyurdu ki o zaman:
(Eylesin Hak teâlâ, seni zelil, perişan.)

Kâfir, gördü Resulü hareketsiz bir halde.
Öldürdüğünü sanıp, sevindi pek ziyade.

(Muhammed’i öldürdüm, bu iş bitti!) diyerek,
Gitti Ebu Süfyan’ın yanına seğirterek.

Maksada kavuşmanın hazzıyla o aralık,
İlgilenmiyorlardı Resulullahla artık.

Zira Resulullahı, öldü sandıklarından,
Çekilip gitmişlerdi o çukurun yanından.

Yeni bir şevk kazanan o müşrikler, bu kere,
Topyekün saldırdılar birden mücahidlere.

O çukura düşünce Peygamber efendimiz,
Bile bile, bir müddet kaldı hiç hareketsiz.

Müşrikler, o Serveri hareketsiz gördüler.
Böylece öldü sanıp, orayı terk ettiler.

Lakin taktik icabı, o halde yatmışlardı.
Zira (Savaş hiledir) diye buyurmuşlardı.