Enes bin Malik der ki: Resul aleyhisselam,
Medine'ye gelince, yaşım sekiz idi tam.

Validem Ümmü Süleym, bir gün biraz un bulmuş.
Komşudan da süt alıp, ikisini yuğurmuş.

Pişirip, sonra bana dedi ki: (Git hemence.
Babanı çağır gelsin, yiyelim beraberce.)

(Peki) deyip, mescide koşuverdim anında.
Baktım, babam oturmuş Resulün tam yanında.

Ben, Peygamberimizi görür görmez ansızın,
Doğruca Ona vardım, elimde olmaksızın.

Dedim: (Ya Resulallah, yemek yaptı validem.
Sizi yemek yemeye çağırıyor şimdi hem.)

O Server seslendi ki cümle cemaatine:
(Kalkın, Ümmü Süleym'in gidelim davetine!)

Derhal Resulullahla birlikte o topluluk,
Yürüyüp, bizim eve az sonra vasıl olduk.

Resulullah sordu ki hem babama bakarak:
(Neler hazırladınız bize yemek olarak?)

Babam arz eyledi ki: (Bilmiyorum vallahi.
(Dünden beri, hiç bir şey yemedim kendim dahi.)

Peygamber efendimiz buyurdu: (İyi ama,
Zevcen çağırmadı mı şimdi bizi taama?)

Babam içeri geçip, sordu bunu annemden.
Gelip, Resulullaha arz etti şöyle hemen:

(Hanımımın eline, biraz un geçivermiş.
Biraz da süt bularak, hamur edip pişirmiş.)

Babam böyle deyince, o zaman Efendimiz,
Buyurdu: (O yemeği yanıma getiriniz.)

Getirdik, ellerini koydu kabın üstüne.
Sonra bereket için, bir dua etti yine.

Tam yetmiş kişi idi, hepsi yiyip doydular.
Yemekte bir azalma olmadı zerre kadar.

Zeyd bin Harise dahi, anlatır şu hususu:
Bizim kabilemizin vardı bir su kuyusu.

Kışın iyi ise de ve lakin yaz gelince,
Nedense içinde su, azalırdı hemence.

Bunun için toplanıp, Resulullaha gittik.
Kuyunun bu halini, kendisine arz ettik.

Dedik: (Ya Resulallah, lütfen dua buyurun.
Suyu, bize yazın da yetişsin bu kuyunun.)

Peygamber efendimiz, derdimizi dinleyip,
Sonra yerden bir miktar taş topladı eğilip.

Ve bize buyurdu ki: (Bu taşları alınız.
O kuyunun içine, birer birer atınız.)

(Peki ya Resulallah!) diyerek biz ayrıldık.
O taşlarla birlikte, kuyu başına vardık.

O taşları atınca, gördük ki çok aşikâr,
Yükseldi kuyu suyu, hem de ağzına kadar.