Muhammed Hadimi ki, hem alim, hem velidir.
Sözleri, kitapları pek çok faidelidir.

Doğdu Konya ilinin Hadim nahiyesinde.
O yere defnedildi vefat eylediğinde.

Çok kıymetli kitaplar yazarak bu büyük zat,
İnsanlara faydalı bilgiler sundu bizzat.

Özellikle imanı gideren şeyler nedir,
Bunları, şu şekilde beyan eylemektedir:

Dinin küfür saydığı sözleri söyleyenin,
Yahut küfür sayılan işi icra edenin,

Kalbinde tasdik olup, (inanıyorum) dese,
Yine imanı gidip, küfre düşer o kimse.

Mesela, (Hak teâlâ, Arş'dan veya göklerden,
Bize bakıyor) demek, küfürdür bu sebepten.

Yine, (Filan Müslüman, benim nazarımda, bir,
Yahudiden farksızdır) diyen de, olur kâfir.

Yalan olan bir söze, eğer ki, (Bu, doğrudur.
Allah dahi biliyor) derse, bu, küfür olur.

Melekleri veyahut Kur'anı tahkir etmek,
Küfr olur, hem Kur'anın bir harfini küçültmek.

Yine, çalgı çalarak Kur'an tilaveti de,
Asla caiz olmayıp, küfür olur elbette.

Hakiki Tevrat ile İncil'e inanmamak,
Kötülemek de yine, küfür olur muhakkak.

Yine, Peygamberleri tahkir etmeye varan,
Söz söyleyenin dahi, imanı gider o an.

Kur'anda isimleri geçen Peygamberlerden,
Birine inanmamak, küfr olur yine hemen.

Çok iyilik yapana, (Peygamberden iyidir.)
Diyen dahi, mâzallah, imanını yitirir.

Peygamber olduğunu söylese biri şayet,
O ve inananlar da, girerler küfre elbet.

Ahirette olacak şeyler ile istihza,
Yani alay etmek de, küfürdür yine keza.

Kabir ve kıyamette olacağı bilinen,
Azaba, (akla, fenne hiç uygun değil) diyen,

Yani aklın ve fennin ardına sığınarak,
Bunları inkâr eden, küfre düşer muhakkak.

Hak teâlâ Cennette, elbet görülecektir.
Bunu inkâr eden de, küfre düştü demektir.

Yine, (Fen bilgileri, İslami bilgilerden,
Hayırlıdır) diyenin, imanı gider hemen.

Yine, (Namaz kılsam da, hiç kılmasam da, birdir.)
Diyen de küfre girip, imanını yitirir.

(Zekat vermem) demek de, alamet-i küfürdür.
Bu söz de, söyleyenin imanını götürür.

(Keşke helal olsaydı faiz ile zulmetmek.)
Demek de küfürdür ki, bundan da kaçmak gerek.

Haramdan olan malı vererek bir fakire,
Bundan sevap bekleyen kimse de, girer küfre.

Haramdan olduğunu bile bile o fakir,
Verene, hayır dua ederse, olur kâfir.

Ve meşhur sünnetlerden birini beğenmemek,
Küfr olur ki, bu gibi hallerden kaçmak gerek.

Kalbinde tasdik olup, inansa da bir insan,
İmanını, bir anda kaybedebilir bazan.

İnsan, bir kelimeyle nasıl ki mümin olur,
Bir kelime ile de, o imanı kaybolur.

Dinin kıymet verdiği şeyleri tahkir etmek,
Tahkir ettiğini de, beğenip kıymet vermek,

(Küfr-i hükmi) olur ki, gayet tehlikelidir.
Yani hükmen o kişi, imanını yitirir.

Mesela bir hadis-i şerifinde o Server,
(Kabrim ile minberim arasında olan yer,

Cennetten bir bahçedir) diye buyurmaktadır.
Bu hadise, her mümin elbet inanmaktadır.

Ve lakin biri eğer, bunu duyduğu anda,
(Ben, hiç Cennet bahçesi görmüyorum burada.

Görünen, bir minberle, bir hasır, bir de kabir.)
Der ise, küfür olup, o anda olur kâfir.

(Bana yaptığın gibi, Allah da sana aynen,
Zulmediyor) diyenin, imanı gider hemen.

Ve, (İmam-ı a’zamın kıyası hak değildir.)
Demek dahi, insanın imanını giderir.

Biri, kâfir olmaya mâzallah etse niyet,
Niyet ettiği anda kâfir olur o elbet.

Bunu, başkası için arzu ederse eğer,
Küfrü beğendiğinden isterse, küfre girer.

Küfre sebep olacak kelimeleri, insan,
Bile bile söylerse, imanı gider o an.

Bilmeyerek söylemek, yine tehlikelidir.
Şaşırarak söylerse, o, küfürden beridir.

Küfre sebep olacak bir işi de, kim eğer,
Bile bile yaparsa, o dahi küfre girer.

Bilmeyerek yapınca, çoğu âlime göre,
Çok tehlikeli olup, o dahi girer küfre.

Beline, zünnar denen bir papaz kuşağını,
Bağlamak da küfr olup, zayi eder imanı.

Küfre mahsus bir şeyi, hiç mazeret olmadan,
Giyen Müslümanın da, imanı gider o an.

Başkasını güldürmek, latife, şaka, mizah,
Diyerek kullanan da, kâfir olur mâzallah.

Ve yine kâfirlere ait bayram günleri,
Özellikle o güne mahsus olan şeyleri,

Onlar gibi kullanıp, bunları bir kâfire,
Hediye etmek dahi, sebeptir yine küfre.

Akıllı ve bilgili olduğunu göstermek,
Ve yanındakileri sevindirmek, güldürmek,

Veyahut da hayrete düşürmek gayesiyle,
Veya istihza için söylenen sözler ile,

Öfke, gadap, kızgınlık ve hırs ile söylenen,
Sözlerde de, korkulur yine küfr-i hükmiden.