Kim (Allah, gökte benim şahidimdir) der ise,
Kaybeder imanını, bu söz ile o kimse.

Zira bu söz, Allah'a mekan isnat etmektir.
Halbuki Hak teâlâ, mekandan münezzehtir.

(Allah baba) diyenin, imanı gider yine.
Çok dikkat etmelidir Müslüman, sözlerine.

(Peygamber siyah idi) derse hem biri eğer,
O dahi, bu sözüyle imanını kaybeder.

Siyah kedi köpeği, (Arap Arap!) diyerek,
Çağırmak, çok çirkindir, sakınmak lazımdır pek.

Kim, (Rızık Allah'tandır, ve lakin kuldan dahi,
Hareket lazım) derse, şirk olur bu söz dahi.

Kulun hareketi de, zira hep Allah'tandır.
O, kuvvet vermedikçe, kul elbet aciz kalır.

Yine, (Nasrani olmak, yeğdir yahudilikten.)
Diyen, küfre girer ve imanı gider hemen.

(Yahudi, nasraniden şerlidir) demelidir.
Mümin, konuşmasına çok dikkat etmelidir.

Ve yine, (Kâfir olmak, hıyanet eylemekten,
İyidir) demek dahi, küfürdür bu sebepten.

Kim derse, (İlim ile, âlim’le ne işim var?)
Veyahut (Âlimlerin sözü ne işe yarar?)

Ve yahut bir fetvayı yere atarsa eğer,
Böyle yapan bir kimse, imanını kaybeder.

Bir kimse, küfre sebep olan bir şey söylese,
Duyanlardan biri de, bu sözüne gülerse,

Onun o gülmesinde, zaruret yoksa eğer,
Söyleyen de, gülen de, mâzallah küfre girer.

(Evliyanın ruhları hep hazırdır, bilirler.)
Demek dahi küfr olup, söyleyen küfre girer.

Çünkü Hak teâlâdır her zaman hazır olan.
Evliyanın ruhları, hazır olmaz her zaman.

Onlar, anıldıkları yerde hazır olurlar.
Daha önce ve sonra, o yerlerde yokturlar.

Kim ki, (İslamiyet’i bilmem veya istemem.)
Der ise, küfre girip, imanı gider hemen.

(Adem aleyhisselam, buğday yemese idi,
Biz günahkâr olmazdık) der ise eğer biri,

Bu söz, bir Peygamberi küçültmek olduğundan,
Bunu diyen kimsenin, imanı gider o an.

Ve yine bir Müslüman, küçük günah işlese,
Biri de onu görüp, (Hemen tövbe et!) dese.

O da, (Tövbe edecek ne yaptım?) derse eğer,
O, günahı hafife alır ki, küfre girer.

Zira İslamiyet’in her hükmü kıymetlidir.
Birini hafif gören, imanını yitirir.

Birine, (Gel, bir İslam âlimine gidelim.)
Yahut, (Bir ilmihalden okuyup öğrenelim.)

Dendiğinde, o dahi cevaben (İstemem!) der,
Yani (Ben, ilmihali n'apayım?) derse eğer,

İlmi ve âlimleri hafife almış olur.
Böylece imanının gitmesinden korkulur.

Bunun gibi tefsir ve fıkıh kitaplarını,
Kötüleyen kişi de, kaybeder imanını.

Birine sorsalar ki: (Mezhebin nedir senin?
Kimin zürriyetinden, kimin milletindensin?

İtikatta, amelde mezhep imamın kimdir?)
Bilmese, o, mâzallah imanını yitirir.

Kim kati bir harama, (helaldir) derse eğer,
O da, Allah korusun imanını kaybeder.

Dinde helal ve haram, açık açık bellidir.
Tütüne haram demek, gayet tehlikelidir.

Yine zina, livata ve faiz alıp vermek,
Karnı doyduktan sonra yemeğe devam etmek,

Gibi, bütün dinlerde haram ve yasak olan,
Şey için, (Keşke helal olsaydı) derse insan,

Böyle bir temennide bulunmak, çok kötüdür.
Zira bu, o kişinin imanını götürür.

Şarap için, bulunmak böyle bir temennide,
Küfür olmaz, çünkü bu, haram değil her dinde.

Kur'anı, laf latife arasından okuyan,
Bir kimsenin, mâzallah imanı gider o an.

Çünkü Kur'an, Allah'ın kelamıdır ki elbet,
Ona göstermelidir okurken saygı, hürmet.

Kur'anı, çalgı oyun ve şarkı arasında,
Okumak da, imana zarar verir aslında.

Birine, (Şimdi sana sövmem) derse bir kimse,
Ve (Sövmenin adını günah koymuşlar) derse,

Böyle söylemek dahi, gayet tehlikelidir.
Zira Allah korusun, imanı gidebilir.

Kim Kur'an ve mevlidi okurken, çalgı çalar,
Bu, mâzallah imanın gitmesine yol açar.

Kur'an, mevlid, ilahi, salevatı şerife,
Okurken, yapmamalı asla şaka, latife.

Kim bunları okursa, eğlence ve keyf için,
İslam’dan çıkmasına yol açar o kişinin.

Sünnet üzre okunan bir ezanı, kim eğer,
Dinlemez, hürmetsizlik yaparsa, küfre girer.

Kim Kur'an-ı kerime, kendi aklına göre,
Mana verirse eğer, o dahi girer küfre.

Kim Kur'an-ı kerim ve hadis-i şeriflerin,
Ve içtihat sahibi İslam âlimlerinin,

Bildirdiği şekilde iman etmezse eğer,
Bunların imanı da, olmaz yine muteber.