Birden fazla evlenmek, dinde emir değildir.
Bu, Allah'ın sadece müsaadesi, iznidir.

Müstehab da olmayıp, bu, mubahdır İslam’da.
Zira böyle yazıyor, hem (Nimet-i İslam)da.

Allah'ın bu iznini kötülemenin dahi,
Caiz olmadığına inanmak farzdır tabii.

Kur'an-ı kerimde de, bildirdi bunu Allah.
Bu izni beğenmemek, küfür olur mâzallah.

Putlara, heykellere, güneş, ay ve yıldıza,
Tapınıp secde etmek, küfürdür yine keza.

(Küfre rıza, küfürdür) demiştir ki âlimler,
Yani küfrü beğenen bir kimse, küfre girer.

Her kim, Müslümanları aldatmak için, şayet,
Hadis uydurur ise, küfre düşer o elbet.

(Mirac bedenle değil, ruh ile oldu) diyen,
Ve buna inananlar, düşerler küfre hemen.

Yine Resulullahın bir söz ve bir işine,
İnanmayan kimse de, düşer küfrün içine.

Yine üç halifeyi sövmek ve lanet etmek,
Mâzallah küfürdür ki, sakınmak lazımdır pek.

Hem de Resulullahı incitmek, çok kötüdür.
Zira bu, o kimsenin imanını götürür.

İnsan için, (Yarattı, yarattık, yarattılar.)
Gibi söylemek dahi, yine küfre yol açar.

Her kim, bir kâfir için, (Cehennemliktir) dese,
Kendininse, (Cennetlik) olduğunu söylese,

O, gaybı bildiğini iddia etmiş olur.
Böylece küfre düşer ve imanı kaybolur.

Yine her kim, Allah'a ve Onun Resulüne,
Karşı gadaplanırsa, sebep olur küfrüne.

Birinin gıybetini yaparsa biri eğer,
Başkaları da ona, (Gıybet etme!) deseler,

(Bu, bir şey midir?) dese, buna karşı o dahi,
Mâzallah küfre düşüp, imanı olur zayi.

Bir kimse, (Allah bana, Cennetini verirse,
Yine de, sen olmadan Cennete girmem) dese,

Veyahut da (Cennete, filan ile beraber,
Gir dense, girmem) dese, o dahi küfre girer.

(İstemem, Allah bana Cennetini verirse.
Ve lakin didarını görmek isterim) derse,

Bu sözü söylemek de, gayet tehlikelidir.
Zira bu, küfür olup, imana zarar verir.

Ve yine, (Kâfirlerin, dinimize uymayan,
Amelleri güzeldir) denirse, gider iman.

Biri de, (Hak teâlâ göktedir) derse eğer,
Bu sözü sebebiyle, mâzallah küfre girer.

İbadetler, imandan değilse de esasen,
Küfre girer, namazı bile bile terk eden.

Farzları, sünnetleri beğenmemek de, yine,
Küfr olup, böyle yapan, düşer küfrün içine.

Bazı felsefeciler diyorlar ki: (Dünyada,
Var olan şey yok olmaz, var olmaz yok olan da.)

Onların bu sözleri, doğrudan çok uzaktır.
Zira bu söz, Allah'ın kudretini inkârdır.

Çünkü cenâb-ı Allah, dünya ve ahireti,
Sonsuz kudreti ile, hiç yoktan halk eyledi.

Yine yok edecektir hepsini sonra tekrar.
Ve kıyamet gününde, edecektir yine var.

Bir lahzada var ve yok olması da her şeyin,
Hiç şaşılacak bir şey değildir Allah için.

Çünkü Onun kudret ve azameti, sonsuzdur.
Aksini söylemek ve inanmak, küfür olur.

Dünya sıkıntısından kurtulup, rahat etmek,
Kastıyla intiharda, küfürden korkulur pek.

Sonra insan, dünyadan ayrılmak ile hemen,
Asla kurtulamaz ki sıkıntı ve kederden.

Allahü teâlânın sevmediğini, eğer,
Kim sevmeye kalkarsa, mâzallah küfre girer.

Kabre secde ederek, hem saygı göstermek de,
Ona tapınmak olup, küfür olur elbette.

Allahü teâlâdan başka şeye, bir insan,
Yemin etse, bu yemin, küfür olmaz her zaman.

Yemin olunan şeye, eğer tazim olursa,
Yani Allah'a şerik ve ortak tutulursa,

O zaman böyle yemin, gayet tehlikelidir.
Yani bu, küfür olup, imanı kaybettirir.

Bazısı, evliyanın mezarına gidiyor.
(Ya Filan, Allah için bana şunu ver!) diyor.

Doğrudan o velinin, söyleyerek adını,
Ondan talep ediyor, derdinin dermanını.

Halbuki o velinin hürmetine diyerek,
Yalnız Hak teâlâdan istenir her bir dilek.

(Ya Rabbi, şu velinin hürmet ve hatırına,
Bana şunu ver!) diye, yalvarılır Allah'a.

Yani bir evliyayı vesile eyleyerek,
Onun hatırı için, caizdir dua etmek.

Ancak o evliyanın, tesir edeceğine,
Her istenilen şeyi, hemen vereceğine,

Gaybı bileceğine inanmak, çok kötüdür.
Zira bu, o kişinin imanını götürür.

Yine Hak teâlânın velisi olan kullar.
İlmiyle amil olan âlimlerdir ki onlar,

Bunlardan, ölü veya diri olan birine,
Hakaret, o kimsenin, zarar verir dinine.

İcma-ı ümmete de karşı gelse kim eğer,
O dahi bu haliyle, mâzallah küfre girer.

Dört mezhep âlimleri, bunda edip ittifak,
Şöyle bildirdiler ki, bu, küfürdür muhakkak.