Abdurrahman-ı Tagi, çok büyük evliya zat.
Talebeye ders verir, ederdi çok nasihat.

Bir gün de buyurdu ki: Yaptığımız işleri,
Yazıyor birer birer, hafaza melekleri.

Ve lakin günahına kim yaparsa istiğfar,
O günahı silinip, boş kalır o sayfalar.

Mahşer günü, eline geldiğinde defteri,
Görür ve merak eder o boş sahifeleri.

Ve bunu, meleklere sual eder hemence.
Der ki: (Bu boş yerlerde, ne vardı daha önce?)

Derler ki: (Günahların yazılıydı ve lakin,
Sen istiğfar edince, onları sildi Rabbin.

Sen, din kardeşlerinin, örterdin her aybını.
Allah da örttü senden, senin günahlarını.)

Buyurdu: (İman) ile, insanlar insan olur.
İmanı olmayanın, hayvandan farkı yoktur.

Mümin de, (takva) ile bulur değer ve kıymet.
Çünkü Allah, takva'ya veriyor ehemmiyet.

İmanı muhafaza edebilmek için de,
Kişi, İslamiyet’e uymalı her işinde.

Zira tek gaye için yaratıldı ins ve cin.
O da, yalnız Allah'a ibadet etmek için.

İbadetsiz bir iman, fenersiz mum gibidir.
Zamanla zayıflar ve nihayet sönüverir.

Bir gün de buyurdu ki: Felaha ermek için,
Sevip inanmalıdır, esası budur işin.

Bir genci düşünün ki, bir kıza olmuş aşık.
Ona her gittiğinde, giyinir düzgün ve şık.

Ve düzeltir aynada, kılık kıyafetini.
Ki, o kız, o haliyle beğensin kendisini.

Yani bütün gayesi şudur ki o kimsenin,
O kadın, kendisini bırakıp terk etmesin.

Bu kadar çok korkar da, kızı incitmesinden,
Niçin korkmaz, Rabbinin ona gücenmesinden?

Böyle gaflet içinde geçer ise bu ömür,
Bulunur mu mahşerde bir bahane ve özür?

Allah'a inanır ve severse bir Müslüman,
Rızasını almaya, gayret eder her zaman.

Her hangi bir ameli yapacak olsa eğer,
İlk aklına gelen şey: (Acaba Rabbim ne der?)

Ve Rabbinin rızası yoksa eğer o işte,
Vazgeçer, yapmaz onu, (tam iman) budur işte.

Çünkü çok sevdiğinden Rabbini o Müslüman,
Onu gücendirmeyi, düşünmez hiç bir zaman.

Kardeşlerim öyleyse, bugünden tezi yoktur.
İslam’a bel bağlayıp, bulmalı rahat, huzur.

Pişman olmamak için ahirete gidince,
Öğrenmek lazım gelir dinini ince ince.

(İlim) de, öğrenilir sırf (amel) etmek için.
Bir de (ihlas) gerektir, esası budur işin.