İslam âlimlerinden, Abdurrahman Efendi,
Allah’ın kullarına hep nasihat ederdi.

Bir gün de buyurdu ki: (Bir Allah adamına,
Rastlarsanız, her işi danışın, sorun ona.

Yanılır ekseriya çünkü sizin aklınız.
Sonu pişmanlık olur, sormadan yaparsanız.

Halbuki (akl-ı selim) sahibidir veliler.
Onlar, kalb gözü ile bakıp karar verirler.

Pişman olacak bir iş, yapmazlar onlar asla.
Hep İslam’a muvafık iş yaparlar ihlasla.

Avamınsa aklına, (akl-ı meaş) denilir.
Bunlar, çok işlerinde, hep yanlış karar verir.

Her ne yapsa, sonunda olur pişman ve üzgün.
Bugün yaptığı işi, beğenmez ertesi gün.

Öğleden önce başka, sonra başka düşünür.
Çünkü aklı esirdir, değildir serbest ve hür.

Para pul, mevki makam, dünya hırsı ve şehvet,
Aklı esir almıştır, değildir hür ve serbest.

Lakin avamdan biri, aklını bırakarak,
Bir Allah adamına uyarsa tam olarak,

Onun dahi her işi, olur iyi ve makbul.
Hak teâlâ indinde, o da olur halis kul.

Lakin aklını atıp, birine tâbi olmak,
Herkesin yapacağı iş değildir muhakkak.

Yani kolay olmayıp, çok çetindir bilakis.
Zira (ben de bilirim) demektedir hep nefis.

Üstada tam uymaya, denir ki teslimiyet,
Böyle tâbi olana, çok gelir feyiz, himmet.

Üstadını bırakıp, uyarsa kendisine,
Himmetten mahrum olup, işi gider tersine.

İmam-ı Rabbani’nin talebesinden bir zat,
Üstadına gelerek, dedi ki ona bizzat:

(Falan beldeye gidip, yerleşmek istiyorum.
Bir medrese açarak, ders vereyim diyorum.)

O, kendi arzusunu arz edince böylece,
Üstadı, (Sen bilirsin!) buyurdular sadece.

O gidip, o beldede bekledi tam bir sene.
Ve lakin tek bir kişi gelmedi kendisine.

Hatasını anlayıp, gelerek tekrar geri,
Bu sefer ona sordu, gideceği o yeri.

Dedi: (Aklıma uydum, lütfen af buyurunuz.
Ne tarafa gitmemi emir buyurursunuz?)

Üstadı buyurdu ki: (Yine git aynı yere!)
Üstadının emriyle gidiverdi bu kere.

Lakin öyle oldu ki, ordaki medreseler,
Onun gelişi ile kapandı birer birer.

Zira herkes, her yerden, demeyip uzak yakın,
Hep onun sohbetine koştular akın akın.

Zira emir ileydi bu seferki gelişi.
Elbet öyle gelenin, böyle olur her işi.

Çünkü üstad himmeti kuvvet verir kişiye.
O himmet kesilirse, yaramaz hiç bir işe.)