İmam-ı Gazali ki, dünyaca tanınmıştır.
Çok insan yetiştirmiş, çok da kitap yazmıştır.

İmam buyuruyor ki: İnsan, kendi ömrünü,
Çok uzun farzederse, düşünmez ölümünü.

İnanmış olsa bile ahirete gönülden,
Lakin yapmaz hazırlık öyle düşündüğünden.

Der ki: (Daha vakit var, bak şimdi rahatına.
Sonra hazırlanırsın ahiret hayatına.)

Bir kul da yakın görse ecel ve ölümünü,
Hep hazırlık yapmakla geçer gece ve günü.

Onun tek düşüncesi, ölüm ve ahirettir.
İşte bu, insan için en büyük saadettir.

Resulullah buyurdu Abdullah bin Ömer’e:
(Hazırlan, çok yakında öleceğine göre.)

Sabahleyin kalkınca, o gün akşama kadar,
Yaşıyacağım deme, çok yakında ölüm var.

Üsame hazretleri, satın alıp bir malı.
Dedi ki: (Bir ay sonra vereceğim parayı.)

Lakin vakıf olunca Resul bu meseleye,
Hemen buyurdular ki: (Şaşılır Üsame’ye.

Parayı bir ay sonra öderim demektedir,
Bu kadar uzun ömür ümit eylemektedir.

Şunu söyleyeyim ki size ben yemin ile,
Ne zaman gözlerimi yumacak olsam bile,

Henüz göz kapaklarım birbirine değmeden,
Vefat edeceğimi düşünürüm ben hemen.

Sonra da, gözlerimi açacak olsam dahi,
Yine aynı şekilde düşünürüm vallahi.

Yani göz kapaklarım ayrılmamışken daha,
Hemen öleceğimi düşünürüm o ara.

Ve ne zaman ağzıma bir lokmacık ekmeği,
Alıp, düşünmediğim olmamıştır ölmeği.)

Buyurdu: (Ey insanlar, siz akıllı iseniz,
Dünyada, kendinizi ölmüş kabul ediniz.

Yeminle söylerim ki, sizlere vaad olunan,
Bu ölüm gelecektir, kurtuluş yoktur ondan.)

Peygamber-i zişânın şöyleydi ki âdeti,
Bozulsaydı, anında tazelerdi abdesti.

Ve hatta küçük abdest yapsaydı her ne zaman,
Teyemmüm alırlardı hemence arkasından.

(Su yakındır) denseydi, buyururdu eshaba:
(Yaşıyabilir miyim suya kadar acaba?)

Birine buyurdu ki o Resul-i mücteba:
(Sen Cennete girmeyi ister misin acaba?)

(Evet ya Resulallah) dediğinde o kimse,
Buyurdu: (Kısa olsun emelin öyle ise.

Ölümü de yâdından çıkarma, hatırla hep.
Ve her zaman Allah’tan eyle hayâ ve edep.

Evladım, asıl vatan ahirettir ki esas,
Bu uykudan ölümle uyanırlar cümle nas.)