Ali Galib-i Vasfi, gönül ehli bir zattır.
Kalblere tesir eden güzel sözleri vardır.

Sevenlerinden biri, sordu ki: (Efendim, siz,
Dünyada, ne yapmamı tavsiye edersiniz?)

Buyurdu: (Son nefeste ne yapmak gerekirse,
Şimdi dahi onu yap, Allah de hiç değilse.)

Dedi ki: (Allah demek, son nefeste gerektir.
Şimdi, hayatta iken ne yapmam lazım gelir?)

Buyurdu ki: (Evladım, o son nefes dediğin,
Ne zaman gelecektir, bu babta var mı bilgin?)

Dedi ki: (Bilmiyorum, ne gün gelir son nefes?
Esasen hiçbir kimse, bunu kesin bilemez.)

Buyurdu: (Bilmiyorsun bu vaktin zamanını.
Ne için anmıyorsun şimdi Allah adını?

O son nefes, belki de bugündür, belki yarın.
Sen şimdi Allah de ki, yarın olmaz fırsatın.)

Yine bir başkası da, görerek kendisini,
Rica etti, bir miktar nasihat etmesini.

Buyurdu ki: (Dünyada, istediğin şeyi yap.
Ve lakin herbirine, hazırla birer cevap.

Her ne yapsan, melekler yazıyor birer birer.
Mahşere geldiğinde, sana arz edilirler.

Ve hatta ey kardeşim, şunu bil ki muhakkak,
Seni, günah işlerken görüyor cenâb-ı Hak.

Kalbinden geçirdiğin şeyleri de pekala,
En gizlisine kadar biliyor Hak teâlâ.

Haram ateş gibidir, günaha olma yakın.
Aksi halde, pişmanlık çok olur sana yarın.

Hakiki dost Allah’tır, unutma Onu bir an.
Ve şiddetle hazer et her günah ve haramdan.)

Bir gün de buyurdu ki: (Rabbimiz, birçok sebep,
Halk edip, onlar ile yaratır işleri hep.

Kim, kavuşmak isterse herhangi dileğine,
Allahü teâlânın, uyar bu âdetine.

Yani para kazanmak istiyorsa kim şayet,
Elbet yapar o kimse bir sanat ve ticaret.

Bunun gibi yemek yer, olunca bir kimse aç.
Hasta da, bir tabibe gider ve alır ilaç.

İlacı, bir cahilden alır ise o şayet,
Şifa bulmaz ve ölür o kimse en nihayet.

Öğrenmek isteyen de, dinini, imanını,
Bir İslam âliminin okur kitaplarını.

Şayet cahil birinin, bir bid’at sahibinin,
Kitabını okuyup öğrenirse eğer din,

Dini de, imanı da bozulur bu sebepten.
Ebedi felakete maruz kalır o hepten.

Bir İslam âliminin kitabını okumak,
Saadete erdirir, hem de sonsuz olarak.)