Abdülhakim Arvasi, âlim ve evliyadır.
Bir gün, namaz hakkında şöyle buyurmuşlardır:

Hadiste buyurdu ki bir gün Resul-i ekrem:
(Beş vakit namaz ile, Cuma namazları hem,

Bunları kılanların, öbür cumaya kadar,
Küçük günahlarının, keffâreti olurlar.

Büyük günahlardan ve haramdan kaçanların,
Affına sebep olur küçük günahlarının.

Yani bu günahlardan, kul hakkına girmeyen,
Ne varsa, affedilip, yok olurlar tamamen.

Küçük günahlarından temizlenmişse eğer,
Büyük günahlarının azapları hafifler.

Büyük günahları da affolup bitmişse hep,
Olur derecesinin yükselmesine sebep.)

Abdullah bin Mesud da nakleder şöyle aynen:
Ensardan bir tanesi, bir gün hurma satarken,

Genç bir kadın gelerek, hurma talep edince,
Hayvani duyguları, kıpırdadı hemence.

Dedi: (Daha iyisi, evde var bu hurmanın.
Gel de, ondan vereyim istiyorsan ey hanım!)

Sonra eve geldiler o kadınla birlikte.
Kucakladı ve öptü kadını şehvet ile.

Kadın çok şaşırdı ve üzüldü bu olandan.
Dedi: (Ne yapıyorsun, korkmaz mısın Allah’tan?)

Utandı, pişman oldu o dahi yaptığına.
Koştu hemen Resulün nurlu huzurlarına.

Yaptığı bu günahı arz edince Ona hem,
Bir cevap vermediler o zata Fahr-i âlem.

Maksadı şu idi ki adamın arz etmekte,
Cezasını çeksin de, kalmasın ahirete.

Bu hususta, bir vahiy bekliyordu o Server.
Sonra, öğle namazı kılındı hep beraber.

Nihayet vahiy geldi Resule çok geçmeden.
O âyette, Rabbimiz buyurdu ki mealen:

(Kim beş vakit namazı, her gün eda etse hep,
O günkü günahların affına olur sebep.)

Resulullah, o zata bunu haber verince,
Çok sevinip, Resule sual etti hemence.

Dedi ki: (İşbu müjde, sırf bana mı aittir?
Yoksa, bütün ümmetin hepsine şamil midir?)

Allah’ın Sevgilisi buyurdular ki yine:
(Bu müjde, ümmetimin, aittir herbirine.)