Ali Galib-i Vasfi, âlim ve veli idi.
Söz ve nasihatleri, pek çok faideliydi.

Derdi ki: (Uzak durun gıybetten ey insanlar!
Zira gıybet edene, çok şiddetli azap var.

Nitekim gitti biri, bir velinin evine.
Bir iki laf söyledi Haccac’ın aleyhine.

Haccac, çok insanlara zulmüyle meşhur idi.
O da, bu zulümleri ona söyleyecekti.

Buna rağmen o yine susturdu onu derhal.
Ve gıybet etmesine vermedi fırsat, mahal.

Ve ona buyurdu ki: (Kardeşim, cenâb-ı Hak,
Bilesin ki, hükmünde çok adildir muhakkak.

Başkasının hakkını aldığı gibi ondan,
Onun dahi hakkını, alır başkalarından.

Sen, onun işlediği zulüm ile günaha,
Bakıp da, seninkini küçük görme sakın ha!

Zira o gün, o günah, çok küçük olsa dahi,
Senin için çok zor ve çetin olur vallahi.

Bu konuda, (Bu âlim, şu âlimden üstündür.)
Demek bile gıybettir, zira duysa üzülür.)

Biri ona dedi ki: (Gıybet ettim zatını.
Bu halimi hoş gör de, helal eyle hakkını.)

Ona, cevap olarak buyurdu ki: (Ey kişi!
Rabbimiz kerih görüp, hoş görmezken bu işi,

Ben nasıl hoş görürüm, tövbe et bu günaha.
Hakkımı helal ettim, lakin yapma bir daha.)

Bir gün de buyurdu ki: (İbadet ve taatlar,
Yapılınca, iman da cilalanır ve parlar.

Allah’ın men ettiği haramlar işlenince,
Bu sefer lekelenir ve kararır iyice.

O halde bir imanda, azalmak ve çoğalmak,
Amellerden, işlerden ileri gelir ancak.

Yani iyi amel ve ibadet yapılması,
Suretiyle, imanın çoğalır parlaması.

İşte ibadetlerle parlayınca bir iman,
(Çok) dedi bu imana bazısı ulemadan.

Haram işleyince de, o parlaklığı gider.
Buna dahi (Az) dedi yine bazı âlimler.

Dünyada en güzel şey, Rabbini tanımaktır.
Ve Ondan gayrisini, kalbinden çıkarmaktır.

Evliya olanlarda hasıl olur keramet.
Bu da, Hak teâlâya yakınlıktır begayet.

Kalbin, Hak teâlâyı zikretmesi yanında,
Kerametin kıymeti, hiç yoktur esasında.

Evliya olmak için, hem dünya, hem ahiret,
Sevgisini, gönülden çıkarmalıdır elbet

Sonra İslamiyet’e tam olarak uymaktır.
Haram ve günahlardan, kesin uzaklaşmaktır.)