Abdülvehhab Buhari, faziletli, büyük zat.
Bir günkü sohbetinde, şöyle etti nasihat:

(Ehl-i sünnet üzere inanan bir Müslüman,
Dünya ve ahirette huzurludur her zaman.

Nitekim Hak teâlâ, Kur’an-ı keriminde,
Buyurdu: (Din İslam’dır Hak teâlâ indinde.)

Bu gün İslamiyet’in dışında olan dinler,
Hak katında, makbul ve muteber değildirler.

Zira İncil ve Tevrat, tahrif edilmişlerdir.
Papazlar tarafından değiştirilmişlerdir.

Doğru olsalar bile, İslamiyet geleli,
Yine bu kitapların kalmadı hükümleri.

Bugün makbul olan din, yalnız İslamiyet’tir.
Bu dine mensub olmak, en yüce bir nimettir.

Bir insanın Müslüman olabilmesi için,
Önce iman etmesi lazımdır o kişinin.

Ehl-i sünnet üzere bir iman ve itikat,
Müslüman olmak için gereklidir, yani şart.

Sonra, Hak teâlânın emirlerini, bir bir,
Öğrenip, ona göre amel eylemelidir.

Yine Resulullahın getirdiği ne varsa,
Hepsini beğenmek de, çok mühimdir bilhassa.

Resulün sözlerinden birini beğenmemek,
Yahut doğruluğunda, bir an şüphe eylemek,

Mâzallah imanını götürür o kişinin.
Buna çok dikkat etmek lazımdır bunun için.

Ufak bir şüpheyi de götürmez çünkü iman.
Müslümanın imanı, kaya gibidir her an.

Şüphe hasıl olursa, bir âlime sorarak,
Hemen kurtulmalıdır şüpheden tam olarak.

Eğer gideremezse o şüphesini hemen,
Büyük iman nimeti çıkabilir elinden.

İmandan mahrum kişi, en talihsiz insandır.
Çünkü o, Cehennemde ebedi yanacaktır.

Ey mümin, imanını koru ki şimdi sen de,
Ebedi yanmayasın Cehennem ateşinde.)

Bir gün de buyurdu ki: (Dikkat et ey Müslüman!
İmanını kaybetmek, çok kolaydır bu zaman.

Dinin tazim ettiği bir şeyi tahkir etmek,
Yahut tahkir ettiği şeyi tazim eylemek,

Küfr-i hükmi olur ki, mâzallah o Müslüman,
Kaybeder imanını böyle söylediği an.

Hatta namaz kılsa ve yapsa her ibadeti,
Hak teâlâ indinde, olmaz artık kıymeti.

Hatta geceleri de, kalkıp etse ibadet,
Ağlayıp, gözlerinden yaş dökse de begayet,

Bunların hiç birini beğenmez yine Allah.
Çünkü o, imanını kaybetmiştir mâzallah.)