Abdülvehhab Şarani, âlim ve veli bir zat.
Verirdi insanlara çok ibretli nasihat.

Bu zat buyuruyor ki: (Ahirette kurtulmak,
Doğru iman sahibi olmakla olur ancak.

İman doğru olmadan, kurtuluş olmaz asla.
Ayrıca, amelleri yapmalıdır ihlasla.

Tasavvufa girmekten, şudur ki asıl maksat,
Görmüş gibi, kuvvetli olsun iman, itikat.)

Bir gün de buyurdu ki: (İbadet ve taatlar,
Yapılınca, iman da cilalanır ve parlar.

Allah’ın men ettiği haramlar işlenince,
Bu sefer lekelenir ve kararır iyice.

O halde bir imanda, azalmak ve çoğalmak,
Amellerden, işlerden ileri gelir ancak.

Yani iyi amel ve ibadet yapılması,
Suretiyle imanın çoğalır parlaması.)

Bir gün de buyurdu ki: (Kâfir veya Müslüman,
Son nefeste bilinir, mühimdir yani son an.

Kimi, küfür içinde hayat sürer bir ömür,
Lakin son nefesinde, iman eder ve ölür.

Kiminin de ömrü hep, geçerse de imanda,
Mâzallah kâfir olup ölebilir son anda.

Yani son nefesteki, en son hale bakılır.
Mahşerde, buna göre muamele yapılır.

Ya Rabbi, ihsan ettin bizlere doğru iman.
Bizi, kıl ucu kadar ayırma bu imandan.

Son nefesimizde de imanla öldür bizi.
İmandan, bir an bile ayırma cümlemizi.)

Bir gün de buyurdu ki: (Cehennemden kurtulmak,
Ehl-i sünnet üzere imanla olur ancak.

İmansız car vermenin iki sebebi vardır.
Birisi batıl inanç, yani bozuk imandır.

Zira bozuk olunca eğer iman, itikat,
Cehennem ateşinden, olamaz o kul azat.

Hatta iman, itikat doğru değilse eğer,
Hiçbir ibadetine verilmez kıymet, değer.

İman, ehl-i sünnete uymalı ki bu dinde,
Ancak böyle itikat makbuldür Hak indinde.

Son nefeste, imanı tehlikeye düşüren,
Bir sebep de dünyaya muhabbettir gönülden.

İlk önce doğru iman, sonra da salih amel.
İşte bu ikisidir İslam’da iki temel.

Ahirette, bunlardan bize hesap sorulur.
Cehennemden kurtulmak, bunlarla mümkün olur.)