Ebu Ali Rodbari, büyük âlim ve veli.
Sohbeti, her insana olurdu faideli.

Bu Allah adamına sordu ki bazı gençler:
(Rahat yaşamak için, ne yapmak icab eder?)

Dedi: (İki cihanda rahat yaşamak için,
Önce iman etmesi lazım gelir kişinin

İman eden bir kimse, kaçarsa hem haramdan,
İbadet de yaparsa, olur kâmil Müslüman.

İman, altı esasa inanmakla beraber,
Diğer hükümlere de inanmak icab eder.

Hakiki Müslümandan, razıdır Hak teâlâ.
Bu nimete kavuşmak için de, en evvela,

Ehl-i sünnet üzere, doğru inanmalıdır.
İbadetleri dahi, ihlasla yapmalıdır.)

Bir gün de buyurdu ki: (İman, büyük nimettir.
Elden çıkacak diye, tir tir titremelidir.

Bir Müslüman, imansız ölmekten korkmaz ise,
Son nefeste imansız ölebilir o kimse.)

Buyurdu: (Ahirette kurtulmak için, insan,
Olması lazım gelir, önce halis Müslüman.

Yani doğru bir iman, itikat edinmeli.
Sonra, İslamiyet’i iyice öğrenmeli.

Bir Müslüman evladı, evlenecek bir çağa,
Geldiğinde, İslam’ı öğrenip yaşamağa,

Lüzum görmez veyahut vermezse ehemmiyet,
Mâzallah imanını kaybedip olur mürted.

Dinin temeli üçtür, ilim, amel ve ihlas.
Üçüncüyü, insana tasavvuf sağlar esas.

Ve hatta tasavvufun gayesi iki şeydir.
Birincisi odur ki, iman vicdanileşir.

Yani insan, dinine sarılır tam ihlasla.
İmanı, şüphelerden bir zarar görmez asla.

Akıl ve delil ile ve isbat edilerek,
Elde edilen iman, böyle kavi olmaz pek.

Nitekim buyurdu ki Kur’anda cenâb-ı Hak:
(İmanın sağlamlığı, zikr ile olur ancak.)

Buradaki zikirden murad da, bir kişinin,
Her şeyi yapmasıdır, sadece Allah için.)