Taha-yı Hakkari, çok büyük evliya zat.
Her gün, sohbetlerinde ediyordu nasihat.

Bir gün de buyurdu ki: Mümini çekiştirmek,
Allah'ın men ettiği iştir ki, fecidir pek.

Halbuki bu hususta buyurmuş ki büyükler:
(Bir müminin ismini, duvarda görsen eğer,

O müminin ismine, saygı, hürmet yönünden,
Önünü ilikleyip, geç o duvar önünden.)

Niçin? Çünkü orada, Allah'a iman etmiş,
Bir müminin ismi var, işte budur asıl iş.

Müminin kıymetini, burada bilmesek de,
Bir gurbete çıkanlar, iyi bilir elbette.

İki mümin, küsseler herhangi bir sebepten,
Özür dilemelidir hemen birbirlerinden.

Kim önce davranır da, eğer özür dilerse,
Cennette, güzel bir köşk verilir o kimseye.

Bunu, Peygamberimiz bize haber vermiştir.
Bunu yapabilene, bu müjde verilmiştir.

Özür dilemezlerse böyle dargın kimseler,
Bunlardan bir tanesi, mutlaka azap çeker.

Çünkü o ikisinden, haksızdır biri mutlak.
Doğru iki olamaz, hak, tek olur muhakkak.

Ateş deyip geçmeyin, düşünün üzerinde.
Tutun parmağınızı bir kibrit alevinde.

Âlimler buyurur ki: (Haram, ateş gibidir.)
Cehennemin ateşi, hele çok şiddetlidir.

Haram şey konuşursan, ateş yemiş olursun.
Haram yersen, mideni ateşle doldurursun.

Harama uzanırsan, dokunursun ateşe.
Yolların ateş olur, gidersen haram işe.

Bir harama bakarsan, bilmiş ol ki o dahi,
Ateş olup, mahşerde yakar seni vallahi.

Bütün bunlara rağmen, etmeyip hiç endişe,
Bir insan, bile bile nasıl gider ateşe?

Denirse ki: (Günahlar ateştir, biliyoruz.
Ama biz o ateşi, bugün göremiyoruz.)

Bu göz ile bakarsak, göremeyiz elbette.
Bizi, bu göz düşürür, en büyük felakete.

Kureyş müşrikleri de, bu göz ile baktılar.
O Servere imandan böyle mahrum kaldılar.

Dediler: (Bizim gibi bir adam bu nihayet.
Yalnız bir hırkası var, fakirdir hem de gayet.

Garip ve kölelerle oturur, namaz kılar.
Biz ise, hem zenginiz, hem itibarımız var.

Nasıl Peygamber olur, bu haliyle O bize?
Niçin tâbi olalım bizden daha acize?)

Onu, bu gözle görüp, iman edemediler.
Ebedi felakete duçar olup gittiler.

Lakin eshab-ı kiram, bakıp gönül gözüyle,
Uğrunda can verdiler, inanıp seve seve.)