Abdülhakim Arvasi, sohbet ehli bir veli.
Sözleri, herkes için olurdu faideli.

Derdi ki: (Ey insanlar, şimdi vardır Cehennem.
Şiddeti, bu ateşten kat kat ziyadedir hem.

İşte size bir misal vereyim ey insanlar!
Güneşte, elli milyon derece hararet var.

Halbuki bildiğimiz var ya demir madeni,
Üçbin derecedeyken, erir akar su gibi.

Hararet üçbin iken böyle olursa demir,
Güneş, tam elli milyon derece, düşünün bir.

Mahşerde, Cehenneme atacaklar güneşi.
Bir anda kararacak o muazzam ateşi.

Kenarda bir top gibi kalacak o ateşte.
Güneşin, Cehenneme nisbeti böyle işte.

Dense ki: (Cehennemde, beden yanar ve biter.
Öyle ise acıyı, insan nasıl hisseder?)

Cevabı şöyledir ki, bedenler, ahirette,
Bu dünyadaki gibi olmayacak elbette.

Dünyadaki bedenler, çürümeye mahkumdur.
Ve lakin ahirette bedenler başka olur.

Yani onlar yansa da, eriyip bitmeyecek.
Kâfirler, ebediyen böyle azap görecek.)

Bir gün de sohbetinde, buyurdu: (Kardeşlerim!
Size, mühim bir şeyi izah etmek isterim.

Her kalbden, başka kalbe bir yol vardır manevi.
Bu yolla, birbirine feyiz akar bir nevi.

İki mümin, bir yerde eğer karşılaşsalar,
Kalbleri arasında, hemen bir akım başlar.

Onların ellerinde değildir bu hareket.
Haberleri olmadan kurulur münasebet.

Manen yüksek olanın kalbinde olan nurlar,
Aşağıda olanın kalbine doğru akar.

Cemaatle namazın şudur ki bir faydası,
Mümkün olmaz herkesin her an agah olması.

Bazısının Allah'tan gafil oldukları an,
Bulunur cemaatte mutlaka agah olan.

Birisi gafil iken, agahtır bir diğeri.
Uzak bir ihtimaldir, gafil olsun herbiri.

Böylece cemaatte, kesintisiz olarak,
Bir huzur ve agahlık devam eder muhakkak.

Böyle olan namaz da, olur daha müstecap.
Cemaat, daha fazla alır ecir ve sevap.)

Bir gün de buyurdu ki: (Allah dostu veliler,
Hayırda, her insandan daha ileridirler.

Böyle yüksek bir zatta olmaz gurur ve kibir.
O, herkesi kendinden daha kıymetli bilir.

Kullar beğensin diye, bir şey yapmaz o zinhar.
Ve asla düşünmez ki, sevsin beni insanlar.

Bilakis çevirmiştir yüzünü mahlukattan.
Rabbine yönelmiştir, bir şey ummaz o halktan.)