Bu zatın asıl adı Hüseyin bin Mansur’dur.
(Hallac-ı Mansur) diye fakat meşhur olmuştur.

Yıl sekizyüzaltmış’da, İran'da doğan bu zat,
Ellisekiz yaşında, şehiden etti vefat.

Abdullah-ı Tüsteri adında bir veliye,
Kavuşup, mazhar oldu çok feyz-i ilahiye.

Kalbi, Hak teâlânın aşkı ile yanardı.
Şiddetli mücahede ve riyazet yapardı.

Nefsi bir şey istese, yapmazdı onu asla.
İstemediklerini, yapardı daha fazla.

Himmeti yüksek olup, keramet sahibiydi.
Sözleri güzel olup, begayet tesirliydi.

Öyle çok yapardı ki, o ibadet ve taat,
Her gün, namaz kılardı istisnasız bin rekat.

Hatta bu âdetini, hiç bir gün bozmamıştı.
Yalnız öldüğü gece, beşyüz rekat kılmıştı.

Dediler: (Erişmişken yüksek derecelere,
Ne için katlanırsın bunca meşakkatlere?)

Buyurdu: (Dost olursa, Allah'a eğer bir zat,
Tesir etmez ona hiç, ne meşakkat, ne rahat.

Fani olduklarından onlar Hak teâlâda,
Aynıdır onlar için, nimetler de, bela da.)

O, bir gün hallac, yani pamuk atıcı olan,
Birinin dükkanına gitmiş idi bir zaman.

O kimse, bir iş için çıkıp gitti bir ara.
O yokken, nazar etti yerdeki pamuklara.

Peşinden, eli ile işaret etti bir tek.
Ayrıldı iki yana, pamuk ile çekirdek.

O kimse geldiğinde, gördü ki, bir günlük iş,
Onun kerametiyle, bir anda halledilmiş.

Bu hadiseden sonra, ona (Hallac) denildi.
Yoksa, bu büyük zatın mesleği bu değildi.

Bir gün, bazı kimseler gelerek bu veliye,
Ona sual ettiler, (Fakirlik nedir?) diye.

Buyurdu ki: (Herkesten ümidini kesmektir.
Ve her ihtiyacını, Rabbinden istemektir.

Ne kadar sıkıntıda olsa da böyle kişi,
Yine aciz kullara, arz etmez hiç bir işi.)

Buyurdu: (Kim Rabbine, tam kulluk eder ise,
Gayriye kul olmaktan kurtulur böyle kimse.

Her kim, murad ederse, eğer ki hürriyeti,
Daha sıkı sarılıp, yapsın her ibadeti.

Çünkü asıl hürriyet, Allah’a kul olmaktır.
Nefse ve insanlara kulluktan kurtulmaktır.

Güzel ahlak şudur ki, etseler ona cefa,
Sabredip, karşılıkta bulunmaz hiç bir defa.)

Biri de, kendisinden isteyince nasihat,
Buyurdu: (Az da olsa, nefsine verme fırsat.

Sen, onu meşgul et ki hep hayırlı şeylerle,
Yoksa o meşgul eder, seni günah işlerle.)