O Ebu Süleyman-ı Darani hazretleri,
Marifette çok yüksek, pek üstündü halleri.

Haramdan sakınmakta, rastlanmazdı eşine.
Aldanmadı nefsinin tek bir yanlış işine.

Buyurdu ki: (Her şeyin, vardır bir alameti.
Onunla anlaşılır, onun mevcudiyeti.

Allah’ın rahmetinden uzak olan kişinin,
Alameti şudur ki, ağlamaz Allah için.)

Buyurdu ki: Rüyada, huri gördüm bir gece.
Yüzü, gayet parlak ve nurlu idi bir nice.

Dedim ki: (Senin yüzün çok parlak, acep niçin?)
Dedi ki: (Sen bir gece, ağladın Allah için.

Gözünden, damla damla yaşlar aktı gece hep.
O yaşları, yüzüme sürdüler, budur sebep.

Bu göz yaşları ile, parlıyor yüzlerimiz.
Akan yaş nisbetinde, artar güzelliğimiz.)

Her gece, uyumadan kılıyordu çok namaz.
Lakin uyku bastırdı bir gece onu biraz.

Uyudu seccadede, hem de istemeyerek.
Rüyada kendisine, şöyle dedi bir melek:

(Cehennem, yakmak için beklerken her gün insan,
Sen, yatmış uyuyorsun, uyunur mu bu zaman?)

Buyurdu ki: (Bana çok hakaret eyleseler,
En aşağı şeylere, beni teşbih etseler,

Ne kadar kötüleyip alçaltsalar da, ancak,
Yine de, bu hususta olamazlar muvaffak.

Zira tahkir olarak, ne söyleseler bana,
Ben, kendimi onlardan bilirim daha fena.)

Buyurdu ki: (Bir kimse, hizmet etse bu dine.
Lakin bu hizmetinden, pay çıkarsa kendine.

Bulamaz o hizmetin hiçbir faidesini.
Çünkü o, Allah için yapmadı hizmetini.

Mutlak ihlas gerektir İslam’a hizmette de.
Zira din, facirle de kuvvet bulur elbette.

Bir iş yapılmaz ise Allah rızası için,
Onu yapan, göremez faydasını o işin.

Hem çok hizmet etmeli, hem boyun bükmelidir.
Elimden çıkar diye, tir tir titremelidir.

Demeli ki: Ya Rabbi, layık değilim, fakat,
Bana, bu hizmet için ihsan eyle liyakat.)

Buyurdu ki: (Birini küçük görse bir kişi,
O kimseye, bir fayda sağlamaz hiçbir işi.

O, kendini herkesten daha fena ve alçak,
Bilmeli ki, bu yolda ilk adım budur ancak.

Bilmedikçe kendini hiç ve hiçten aşağı,
Bu yolda yürüyemez, olur nefsin uşağı.

Hak yolunda ilk adım, kendini hiç bilmektir.
Kendinde bir iyilik, bir varlık görmemektir.

Boynu bükük olanlar, kazanırlar muhakkak.
Zira böyle olanı, seviyor cenâb-ı Hak.)