Evliya-yı kiramdan Ebu Osman Mağribi,
Yoktu Mağrip ilinde başka zat, onun gibi.

Zahiri ve batıni ilimleri, bittamam,
Öğrenip, tasavvufta kazandı hayli makam.

Büyüklerin yoluna girmeden daha önce,
Zengindi, avlanmaya meraklıydı bir nice.

Kendisine alışmış, hem de çok sadık olan,
Köpeğiyle giderdi avına çoğu zaman.

Ve her akşam süt içmek, âdetiydi bu zatın.
Yine içecekti ki, sıcaktı sütü lakin.

Koyuldu beklemeye, süt soğusun diyerek.
Lakin uyuyuverdi, zira yorgun idi pek.

O esnada bir yılan girdi o kap içine.
Zehirini, o süte akıtıp çıktı yine.

O sadık köpeği de kapıda duruyordu.
Yılanın yaptığına, o dahi vakıf oldu.

Ebu Osman uyanıp, istedi sütü içmek.
Ve lakin birden bire, saldırdı ona köpek.

Bir şey anlamamıştı, uzandı kaba yine.
Fakat köpek, bir daha saldırdı üzerine.

Bir mana veremedi bu işe Ebu Osman.
Zira sütü içmeye, bırakmıyordu hayvan.

Uzandı üçüncü kez o sütü almak için.
Fakat o, içmesine vermedi yine izin.

O, ne zaman elini uzatsaydı sütüne,
Köpeği de şiddetle saldırırdı üstüne.

Lakin o bilmiyordu işin hakikatini.
Dördüncü kez o süte uzatınca elini,

Köpeği, son olarak saldırdı ona tekrar.
Ve eğilip diliyle içti sütten bir miktar.

O, şaşkınlık içinde bakarken o hayvana,
Köpek, acı çekerek başladı kıvranmaya.

Zehirin tesiriyle, nihayet öldü hemen.
Araştırıp, öğrendi durumu çok geçmeden.

Üzüldü, çok ağladı bu işin akabinde.
Bazı değişiklikler oluverdi kalbinde.

Olan bu hadiseden, aldı çok ders ve ibret.
Yaramaz işlerine, o gün verdi nihayet.

Düşündü ki: Şu köpek, bana sadakatinden,
Bırakmadı içeyim zehirlenmiş o sütten.

Hayvan olduğu halde, dikkat etti o buna.
Feda etti kendini efendisi uğruna.

Halbuki benim de bir efendim, Sahibim var.
Ve lakin sadakatim, yoktur şu köpek kadar.

Allahü teâlânın kuluyum ben de bizzat.
Lakin gösteremedim hayvan kadar sadakat.

Heyhat! bunca yıllarım gafletle geçmiş demek.
Beni, bu gafletimden uyandırdı şu köpek.

Halisen tövbe edip, girdi Allah yoluna.
Dağıttı mallarını, rıza-i Hak uğruna.

Yirmi sene çalışıp, bir âlim oldu artık.
Ve Harem-i şerifte, kırk yıl yaptı imamlık.

Öyle fazla idi ki edebe riayeti,
Fazlasına, kimsenin yetişmezdi takati.