İmam-ı Rabbani ki, çok büyük bir evliya.
Dini, Müslümanlığı yaydı bütün dünyaya.

Seyyidlerden birine, bir gün mektup azdı ki:
(Kimsesiz kaldı bugün Müslümanlar yazık ki.

İslam’a hizmet için, bugün (bir lira) vermek,
(Bin altın) vermiş gibi, üstün, kıymetlidir pek.

Kime nasip ve ihsan ederlerse bu işi,
Ona müjdeler olsun, bahtiyardır o kişi.

Dinin yayılmasına, İslam’ın nusretine,
Çalışmak, her zamanda iyidir elbet yine.

Her kim olursa olsun, bu uğurda çalışan,
(Tam cihad) sevabına nail olur her zaman.

Lakin din düşmanları, dine hücum ettiği,
Bir zamanda çalışmak, kat be kat olur iyi.

Zira Resul-i ekrem buyurdu ki Eshaba:
(Siz öyle bir zamanda geldiniz ki dünyaya,

Dinin onda birini, eğer yapmaz iseniz,
Helak olur, mutlaka azaba düşersiniz.

Fakat sizlerden sonra, gelir ki Müslümanlar,
Dinin onda birini yapsalar eğer onlar,

Azaptan kurtulurlar), işte o, bu devirdir.
Müjdelenenler ise, bugünkü müminlerdir.

Dine hizmet için de, kerametler sahibi,
Bir evliya olmak da, şart değildir tabii.

Öğretmesi lazımdır bilenin, bilmeyene.
Bunu da, kalb kırmadan yapmalıdır hem yine.

Kıyamette, herkese sual edilecektir.
(İslam’a niçin hizmet etmedin?) denecektir.

Bu sual karşısında, (Yoktu gücüm, kuvvetim.
Bunun için İslam’a bir hizmet edemedim.)

Şeklinde bir bahane sürülürse ileri,
Bu, azaptan kurtarmaz böyle söyleyenleri.

İnsanların en üstün, kıymetlileri olan,
Peygamberler, bu işi yaparlardı durmadan.

Her ne olursa olsun, İslam’a hizmet etmek,
Çok lazımdır bilhassa, gençlere din öğretmek.

Bilenler, bildiğini öğretmezse bu günde,
Ne cevap verecektir yarın hesap gününde?

Bu işi yaparken de, fitne çıkarmamaya,
Çok dikkat etmelidir, bir gönül yıkmamaya.

Zira bilmelidir ki, kalb kırmak çok günahtır.
Kâbe’yi, yetmiş defa yıkmaktan da fenadır.

Mümin, o kimsedir ki, elinden ve dilinden,
Kimseye, zarar ziyan gelmeyendir katiyen.

Mümin, güler yüzlüdür, ondadır hayâ, edep.
Darda bulunanların yardımına koşar hep.

Kim yaşarsa devamlı bu İslam ahlakıyle,
Hizmet etmiş sayılır İslam’a o haliyle.

Bir gönül incitmeden, bir kanun çiğnemeden,
Lisan-ı hali ile dine hizmet eyleyen,

(Tam cihad) sevabına nail olur sonunda.
Cevabı da kolaydır, yarın sorulduğunda.

Lisan-ı hal üstündür, lisan-ı kalden elbet.
Ve daha tesirlidir İslam’a böyle hizmet.