Bu zat, Mektubat’ında buyurdu: (Peygamberler,
Bütün insanlık için, pek büyük rahmettirler.

Zira cenâb-ı Allah, kendinin varlığını,
İlim ve kudret gibi, üstün sıfatlarını,

Kullarından, seçtiği bu büyük Peygamberler,
Aracılığı ile, kullara verdi haber.

Beğendiği şeyleri, beğenmediklerinden,
Bunlar vasıtasıyla, ayırdı birbirinden.

Ne varsa kullar için zararlı, faideli,
Onların sözleriyle, ayırıp etti belli.

Gönderilmese idi Peygamberler velhasıl,
Onun var olduğunu, anlamazdı bu akıl.

Nitekim çok akıllı olduklarını sanan,
Yunan filozofları, aldandılar çok yaman.

Kısa akıllarıyla vererek yanlış karar,
Allah’ın varlığını, inkâra kalkıştılar.

Nemrud ve Firavun da, uyup akıllarına,
İnanmamışlar idi Allah’ın varlığına.

Hem Firavun, daha da ileriye gitmişti.
Halkına, (Benden başka tanrınız yok) demişti.

Hatta Musa Nebiye demişti ki bu ahmak:
(Başka tanrı var dersen, hapsederim seni bak!)

İnsanları var eden, Allahü teâlâdır.
Bize gelen her türlü nimetler, hep Ondandır.

Yine şu hakikati, her insan iyi bilir.
Ki, iyilik edene, çok teşekkür edilir.

Bütün iyilikleri gönderen Rabbimize,
Teşekkür eylemek de, bir borçtur hepimize.

Lakin Hak teâlâya, nasıl şükür edilir?
Bunu da, bize yine Peygamberler bildirir.

Çünkü o büyüklerden bilinmezse bu şayet,
Yapılan, şükür değil, olabilir hakaret.

İnsan, aklına göre Rabbine ne etse arz,
Çok iyi görünse de, Ona layık olamaz.

Hatta saygısızlığı, saygı anlayabilir.
Şükür diye yaptığı, hakaret olabilir.

Hatta velilerdeki ilham dahi velhasıl,
Yine Peygamberlere uymakla olur hasıl.

Bazı felsefeciler, müminlerden görerek,
Yahut Peygamberlerden işitip öğrenerek,

Şiddetli riyazet ve mücahede yaptılar.
Lakin nefislerini sadece parlattılar.

Bu yolla, bazı şeyler belki anlamışlardır.
Ve lakin sapıklıktan kurtulamamışlardır.

Zira önce kalbleri temizlemek gerekir.
Kalbler temizlenince, nefis de temizlenir.

Çünkü nurlar, evvela, girer temiz kalblere.
Kalbleri temizlemek lazım gelir ilk kere.

Kalbi temizlemeden, sırf nefsi cilalamak,
İnsana, fayda değil, zararlı olur ancak.

Düşmana, yağma için, gece karanlığında,
Ona ışık yakmaya benzer bu esasında.

Nefsin yardım ettiği düşman ise İblis’tir.
Yalnız nefsi parlatmak, düşmana kuvvet verir.)