Hazret-i Seyyid Fehim, Hakkın bir evliyası.
Hemen kabul olurdu indallah her duası.

Vefatından sonra da, kim onun hatırına,
Allah’a dua etse, eriyor muradına.

Çünkü Allah indinde, çok kıymetli ve aziz,
Olduğundan, onu hiç mahcub etmez Rabbimiz.

Hizan’da, bir kimsenin, olmazdı hiç evladı.
Çok uğraştı ise de, olmadı bu muradı.

Dediler: (Bir velinin kabri var ki Arvas’ta,
Şifaya kavuşuyor hürmetine çok hasta.

Her kim ziyaret etse ihlasla bu veliyi,
Muhakkak hasıl olur her ne ise dileği.

O, Seyyid Fehim’dir ki, sen de eyle ziyaret.
Onu vesile edip, mezarında dua et.

O zatın hürmetine, kabul olur bu duan.
Hatta niyaz eyle ki, çocuğun olsun oğlan.)

O dahi geldi hemen kabrine bu büyüğün.
İhlasla dua edip, köye döndü aynı gün.

Üç yıl sonra bu adam, Arvas’a geldi yine.
Gitti Seyyid Fehim’in o mübarek kabrine.

Uzunca dua edip, dönüyordu ki, fakat,
Tanıdı o kimseyi o havaliden bir zat.

Dedi: (Üç sene önce, siz yine gelmiştiniz.
Acaba ne maksatla şimdi yine geldiniz?)

Dedi ki: (Çocuğumuz olmazdı daha önce.
Buna dua etmiştim, buraya ilk gelince.

Ondan sonra her sene, oldu ikiz oğlumuz.
Şu anda altı oldu, artık istemiyoruz.

Ve şimdi bu gelişte ettim ki şöyle dua,
Olmasın çocuğumuz bunlardan başka daha.)

Onun dua ettiği o günden itibaren,
Daha başka çocuğu olmadı hakikaten.

Bir gün de, Çatbayır’dan bir kişi, bir mahalde,
Bir trafik kazası geçirdi feci halde.

Gerçi ölmediyse de, hasta oldu bir hayli.
Ayrıca, korkusundan tutuldu nutku, dili.

Önceden bülbül gibi konuşurken o adam,
Hiç konuşamıyordu, kapandı lisanı tam,

Dediler ki: (Arvas’ta, vardır ki Seyyid Fehim,
Seni, o büyük zatın kabrine götürelim.

Onu vesile edip, dua etse her kişi,
Kavuşur muradına, hallolur her bir işi.

Sen dahi, o kabirde dua etsen bir defa,
Hak teâlâ yaratır bu derdine bir deva.)

O kişi hazırlanıp, yola çıktı nihayet.
Gelip Seyyid Fehim’i eyleyerek ziyaret,

Onu vesile edip, dua etti bir kere.
Hemen tutuk lisanı, açıldı birden bire.

Ve hatta konuşarak, camiye gitti o zat.
Konuştuğunu görüp, hayret etti cemaat.

Beş dakika içinde açılmıştı lisanı.
Bu keramet, hayrete düşürdü çok insanı.

İmam dahi öyle çok düşmüştü ki hayrete,
O gün yanlış kıldırdı, namazı cemaate.

Bunu sorduklarında cemaat o imama,
Dedi: (Zihnim takıldı, bu ne sır, ne muamma?

Hazret-i Seyyid Fehim, ne şerefli bir insan.
Açıldı hürmetine, tutuk olan bir lisan.)