Çocuklar, taş attılar bir gün Behlül Dânâ’ya.
Vücudunun bir yeri, başladı kanamaya.

Buna rağmen kızmayıp, dedi ki: (Ey çocuklar!
Kanattı vücudumu attığınız o taşlar.

Lakin Hak teâlâya ederim ben tevekkül.
Rabbinden başkasına, sığınmaz çünkü Behlül.)

Bir gün de, kendisini gördüler kabristanda.
Kabirler arasında otururdu o anda.

Bu hal, o insanların gitti gariplerine.
Dediler: (Kabristanda ne ararsın sen yine?)

Dedi: (Şu insanlarla otururum ki, bunlar,
Ne bana bir eziyet, ne de gıybet yaparlar.)

Bir defa da, Bağdat'ta, oldu çok pahalılık.
Halkın tahammül gücü, kalmadı buna artık.

Gidip Behlül Dânâ’ya bunu hatırlatarak,
Dediler: (Dua et de, rahata kavuşsun halk.)

Buyurdu ki: (Vallahi karışmam ben bu işe.
Demek ki, layıkmışız bu fiyat-ı fahişe.

Zira biz, günahlardan tam kaçınsaydık şayet,
Ve emrettiği gibi, yapsaydık tam ibadet,

O zaman, bir tek buğday, bir dinar olsa dahi,
Hiç sıkıntı çekmezdik bu hususta vallahi.

Çünkü Allah, kefildir kullarının rızkına.
Yeter ki, bu kulluğu tam yapalım biz Ona.)

Sonra da ellerini birbirine vurarak,
Buyurdu ki: (Ey insan, ahiret var muhakkak.

Hep dünyaya çalıştın, yazık ettin kendine.
Bir hazırlık yapmadın lakin ahiretine.

Halbuki ahirette bir hesap var ki yarın,
Senin, o suallere, yok verecek cevabın.)

Bir gün de buyurdu ki: (Çabuk geçer bu dünya.
Bu hayat, bir hayaldir, yahut sanki bir rüya.

Bu faniye aldanan, bulamaz huzur, sevinç.
Aklı olan, gönlünü kaptırır mı buna hiç.

Sadece dünya için çalışırsa bir kimse,
Verir Allah, dünyalık, muradı her ne ise.

Eğer ahiret için çalışırsa bir insan,
Allah, ikisini de, o kula eder ihsan.

Her kim, ikisini de elde etmek isterse,
Her ikisinden dahi, mahrum kalır o kimse.)

Dediler ki: (Efendim, iyi anlamadık biz.
Bunu, bir misal ile izah eder misiniz?)

Behlül Dânâ baktı ki, önünde bir kalas var.
Bir ucuna geçti ve kaldırıp koydu tekrar.

Sonra, öbür ucuna yürüyüp geçti hemen.
Kaldırdı onu dahi, çok kuvvet sarf etmeden.

İnsanlar bakıyorken onun ne yaptığına,
Bu sefer de, kalasın geçti tam ortasına.

Uğraştı kaldırmaya, yetmedi gücü fakat.
Anladılar o zaman, ne demek ister bu zat.