Padişah gönderince Bursa’ya kırk sipahi,
Haberdar oldu bundan, Molla Fenari dahi.

Şöyle bir mektup yazıp, gönderdi Padişaha:
(Besmeleyle başlar ve şükrederim Allah’a.

Kulların en acizi ve hakiri olan ben,
Siz Padişahımıza duacıyım daimen.

Devlet-i al-i Osman, tâ kıyamete kadar,
Bu şan ve şöhretiyle, her an olsun payidar.

Şunu, Sultanımıza arz edeyim ki hemen:
İsa aleyhisselam, inançlı müminlerden,

Üç kimseyi, bir yere gönderdi ki bir ara,
Hak yolu bildirsinler gidip o insanlara.

Lakin o yerin halkı, gelen o insanları,
Hemen inkâr ederek, öldürdüler onları.

Fakat cenâb-ı Allah, beğenmedi bu hali.
Gönderdi o beldeye hazret-i Cebrail’i.

Emretti ki: (O yere, kalbleri parçalayan,
O çok korkunç ve keskin sayhanla haykır bir an!)

Cibril o yere gidip, gayet korkunç olarak,
Haykırınca, bir anda düşüp öldü cümle halk.

Şimdi Sultanımıza arz edeyim ki bizzat:
Dün öldürülmesini emrettiğiniz o zat,

Resul-i kibriyanın soyundan, asil, temiz,
Hürmete layık olan bir kimsedir şüphesiz.

Zamanımıza kadar, böyle olgun evliya,
Ayak basmış değildir hatta Anadolu’ya.

Bunun gibi bir zatı, davetçi göndererek,
Ve hatta çok kıymetli hediyeler vererek,

Getirebilseydiniz buraya Buhara'dan,
Olurdu sizin için ebedi şeref ve şan.

Yapmadığınız halde siz böyle bir şey fakat,
İlahi iradeyle buraya geldi bu zat.

Hem böyle bir seyyide kızınızı vermekle,
Akrabalık kurdunuz Resul-i ekrem ile.

Yine arz edeyim ki şunu dahi bendeniz:
Bir hadis-i şerifte Peygamber efendimiz,

Buyurdu: (Ümmetimin âlimleri, hep bir bir,
Beni İsraildeki Peygamberler gibidir.)

Sizin damadınız da, hadiste bildirilen,
Kimselerden olduğu, bellidir her halinden.

Hem de Resulullahtan fışkıran feyiz ve nur,
Sizin diyarınızda bu zatta etti zuhur.

Şunu da zatınıza edeyim ki şöyle arz:
Eğer zarar gelseydi kılına onun biraz,

Değil gönderdiğiniz o kırk adet sipahi,
Mahvolurdu bilcümle ordularınız dahi.

Bu, böyle biline ki, hiç şek ve şüphe yoktur.
Ferman, Sultanımıza aittir, arz olunur.)