Sultan Sencer vardı ki, Gazali zamanında,
Altmış sene kalmıştı, padişahlık tahtında.

Dinine bağlı olup, severdi âlimleri.
Kendi de, ilim ile uğraşırdı ekseri.

İmam-ı Gazali’yi, birçok çekemeyenler,
Onu, Sultan Sencer'e şikayet eylediler.

O dahi, haber salıp, İmama, birisiyle,
Görüşmek isteğini bildirdi kendisiyle.

Lakin o, bu davete icabet etmeyerek,
Mazeret beyan etti, bir mektup göndererek.

Sultana, o mektupta yazdı ki: (Cenâb-ı Hak,
Seni, iyi işlerde eylesin hep muvaffak.

İhsan etsin sana hem, ahiret sultanlığı.
Ki, hiçtir ona göre dünya padişahlığı.

Bu dünya saltanatı, geçicidir, fanidir.
O da, birkaç seneden daha fazla değildir.

Hem sonra, bu dünyanın var mıdır ki kıymeti,
Sultanlığının dahi olsun ehemmiyeti?

İnsan, sahip olsa da bütün dünya mülküne,
Onunla övünmeye değer mi dünya yine.

Öyleyse gönül verme, sen bu dar-ül gurura.
Ebedi sultanlığa gönül ver, onu ara.

Bu saadete ermek, çok güç ise de, lakin,
Sana göre kolaydır sultan olduğun için.

Hadiste buyuruldu: (Bir günlük bir adalet,
Altmış yıllık taatten üstündür daha elbet.)

Herkesin, altmış yılda kazanacağı şeyi,
Bahşetti Allah sana, bir günde kesb etmeyi.

Dünyanın kötülüğü, açık ve ortadadır.
Ondan daha ortada ve aşikâr ne vardır?

Şimdi çağırırsınız beni sarayınıza.
Lakin arz edeyim ki halimi zatınıza,

Ben, elliüç senelik bir ömür sürdüm ki tam,
Bunun da kırk senesi, ilimle geçti tamam.

Sonra ben, Melikşah’ın yanında, yirmi sene,
Bulundum ve gayetle yakındım kendisine.

Çok ilgi ve iltifat gördüm kendilerinden.
Görmediğim kalmadı dünya nimetlerinden.

Fakat şimdi hepsini, terk ettim seve seve.
Ahdim var, sultanların yanına gitmemeye.

Kabul edilir ise eğer bu mazeretim,
Lütfetmiş olursunuz, bozulmaz eski ahdim.

Kabul olunmazsa da, sizindir emir, ferman.
Geleyim yanınıza, bu ahdi bozup heman.)

Sultan cevap yazdı ki: (Olmazsa size zahmet,
Teşrifiniz, nimet ve şereftir bize elbet.)