Mevlana, tahsil için Konya’dan bir gün yine,
Şam’a gidiyordu ki, uğradı Nusaybin’e.

Hıristiyan papazlar, bir yere gelmişlerdi.
Acayip istidraçlar halka gösterirlerdi.

Gösteriş yapmak için hazret-i Mevlana’ya,
Bir oğlan çocuğunu, uçurdular havaya.

Celaleddin-i Rumi bir dua etti o an.
Havada kala kalıp, düşmedi yere oğlan.

Feryat ediyordu ki korkusundan o çocuk:
(Düşüp de öleceğim, indirin beni çabuk!)

Çok uğraştılarsa da papazların bir çoğu,
Hiç indiremediler havadan o çocuğu.

Oğlan bağırırdı ki: (Sizin yanınızdaki,
O zatın duasıyla işbu hal oldu vaki.

Ancak onun duası, kurtarır beni bundan.
Yoksa, helak olurum yere düşüp buradan.)

Papazlar, bilmecburi ona gelip bu kere,
Dediler: (Dua et de, o çocuk düşsün yere.)

Buyurdu ki: (Hiçbir şey kurtarmaz o çocuğu.
Kelime-i şehadet kurtarır yalnız onu.)

Oğlan bunu duyunca, sevinip bu habere,
Kelime-i şehadet söyleyip indi yere.

Papazlar bunu görüp, hayrette kaldı hepsi.
Ve insafa gelerek iman etti cümlesi.

Hazret-i Mevlana’ya, önce hocalık yapan,
Esseyyid Burhaneddin vefat ettiği zaman,

O devirde en büyük kelam âlimlerinden,
Sadreddin Konevi’nin dersine geldi hemen.

Kavuşup onun yüksek teveccüh ve feyzine,
Yükseldi tasavvufun yüksek derecesine.

Sadreddin-i Konevi, rüyada kendi bizzat,
Gördü ki, teşrif etmiş orya Fahr-i kâinat.

Ve hatta yanlarında, Eshabı da vardı hem.
Sofada otururdu onlarla Fahr-i âlem.

O sırada, Mevlana Celaleddin Rumi de,
İçeriye girerek, oturdu az beride.

Ona, Fahr-i kâinat ederek çok iltifat,
Çağırıp, yanlarına oturttu onu bizzat.

Ve sonra buyurdu ki hazret-i Ebu Bekre:
(Bununla öğünürüm diğer Peygamberlere.)

Sadreddin-i Konevi uyanınca o sabah,
Dedi: (Bana, bir şeyi bildirdi Resulullah.

Diğer talebelerin içinde, Mevlana'nın,
Daha yüksek olduğu bildirildi bi hakkın.)

Diğer talebeye de anlattı ki rüyayı.
Böyle yüksek bilsinler onlar da Mevlana’yı.