Açıkbaş Mahmut Efendi “rahmetullahi aleyh”, Anadolu Velilerindendir.
1600’lü yıllarda yaşayıp, Bursa’da vefat etti.

Bu zat, komşu gencin ziyaretine gitmişti bir gün.

Odasında bazı kitaplar görüp ikâz etti onu.
- Bu kitapları evden çıkar evladım!

Delikanlı sormadan edemedi:
- Neden efendim?
- Hepsi de zararlı bunların.

- Ama hocam...
- Sen beni dinle evladım. Çıkar bunları!

Nihayet;
- Baş üstüne efendim, dedi.

Dedi ama, bir türlü kıyamadı atmaya.
Sözü yere düşmesin diye bir ikisini çıkardı o gece.
Ve yattı.

Uyur uyumaz bu zatı gördü rüyasında.
Ciddiydi mübarek zat.

Sordu hemen:
- Attın mı o kitapları evden?

Korku ile uyandı.
Namaz kılıp tekrar uyudu.
Uyur uyumaz tekrar gördü bu zatı.

Daha bir celalliydi bu sefer:
- Hâlâ atmadın mı o kitapları?

Korkup fırladı yataktan.
Ve çıkarıp attı hepsini.

Ertesi gün erkenden kapısı çalındı gencin.
Açtığında bu zatı gördü eşikte.

Gülümsüyordu mübarek zat:
- Attın o kitapları değil mi?
- Attım efendim.

Elindeki kitabı uzattı gence:
- Onların yerine, sana bu kitabı getirdim. “Ehl-i sünnet” bir alim yazmış. Bu kâfi gelir sana.

Ve nasihat etti:
- Evladım, rastgele yüz kitap okuyacağına, bir doğru kitabı, yüz defa oku!

Bu nasihat, çok hoşuna gitti gencin.
Tekrar etti içinden:

“Rastgele yüz kitap okuyacağına, bir doğru kitabı yüz defa oku!”


Ben haksızım deyin!

Bir grup genç bir gün bu mübarek zata gelip;
- Hocam, bize nasihat eder misiniz, dediler.

Onlara sevgiyle bakıp;
- Evlatlar! İnsanların kaybettiğini bulmaya çalışın, buyurdu.

Anlamayıp sordular:
- O nedir ki efendim?
- Sevgi ve samimiyet. Sertlikle bir yere varamazsınız.

Sonra buyurdu ki:
- Herhangi biriyle bir ihtilafa düşerseniz, “Ben haksızım” deyin.

Bunu da anlamadılar:
- Hikmeti ne efendim?
- Peygamber efendimiz aleyhisselamın müjdesi var çünkü.

- Nasıl bir müjde efendim?
- Böyle yapana, yani münakaşa etmeyip, “Sen haklısın” diyene, Cennette köşk verileceğini müjdeliyor Efendimiz aleyhisselam, üstelik, “Kefili de benim” buyuruyor.