Garip Baba “rahmetullahi aleyh”, Keşan’da yaşamış bir Allah dostu.

Bir gün, talebesinden biri geldi bu zatın yanına.
Ancak üzüntülüydü.

Mübarek zat, bir bakışta anladı iç halini ve sordu:
- Üzgün gibisin evlat.
- Evet hocam, üzgünüm biraz.

- Neden evladım?
- Bu gece rüyada babamı gördüm de.

- Hayırdır inşallah, nasıl gördün?
- Azap içindeydi efendim. Ne olur, dua edin de kurtulsun azaptan.

Buyurdu ki:
- Allah kerimdir evladım. Dilediğini elbette affeder.
Çocuk sevinerek gitti eve.

Ertesi gece yine gördü babasını.
Ama neşeli ve yeşillikler içindeydi bu defa.

Sordu hemen:
- Babacığım, nasıl kurtuldun azaptan?
- Garip Baba’nın duasıyla kurtuldum oğlum.

Uyandığında, şükretti Rabbine.


İhlas nedir?

Bu zat, “İhlas”tan bahsederdi sık sık.

Bir gün kendisine;
- Efendim, ihlas nedir? diye sordular.

Cevabında;
- İhlas, her işi, yalnız Allah için yapmaktır, buyurdu. Nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları, yalnız açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, kârları, sadece yorgunluktur.


İnsanların en akıllısı

Bir gün de, bir talebesi;
- Efendim, insanların en akıllıları kimlerdir? diye sordu.

Cevaben;
- Zahidlerdir, buyurdu.

- Zahidler mi efendim? Neden?
- Çünkü onlar dünyaya kıymet vermez. Dünyaya düşkün olmamaları, akıllı olduklarını gösterir.

Ve ilave etti:
- “Akıllı insan”, önce ahiretini düşünür evladım. Orası için hazırlık yapar şimdiden.