Edirne’de yaşayan bir Allah dostu.
Hıdır Baba "rahmetullahi aleyh".

Asırlar önce, bu yörede yaşamış.
Kalbleri aydınlatmış.
Günümüze kadar ulaşan nasihatları var

Şöyle ki;
- Günah işlemeyin! dermiş sık sık. Günah ateştir, sizi yakar.

Bir gün de;
- İnsan, hem kendine merhamet etmeli buyurmuş, hem de çocuklarına. Çocuğunu seven, ona önce dinini öğretir. Küçükten namaza alıştırır.

Bir sohbette de;
- Ey insanlar! Çocuğuna İslamiyet’i öğretmeyen anne baba, onun en büyük düşmanıdır, buyurmuş.

Ve eklemiş;
- Çünkü onun Cehennemde yanmasına sebep olmaktadır.

Al beni, ye beni

O devirde bir kadın, bir meyve bahçesinin önünden geçerken durur birden.
Dikkatini çekmiştir meyveler.
Olgunlaşmış, neredeyse düşmek üzeredirler.

Ve sanki;
- Al beni! ye beni! demektedirler kendisine.

“Birkaç tane koparsam mı?” diye geçirir içinden.
Şeytan da fit verir.
- Kopar canım! bir şeycik olmaz! der.

Uyar şeytana, asılır bir dala.
Ama ne mümkün.
Bir türlü kopmaz meyveler.

Halbuki olgundurlar.
Dokunmak kâfidir almak için.

Bir daha asılır.
Olanca kuvvetiyle çeker.
Ama nafile.
Bir tane bile koparamaz.

O dalı bırakır, başkasını çeker.
Yine koparamaz.

O ağacı bırakır, başkasını dener.
Durum değişmez.

Kopmamak için sanki inat etmiştir meyveler.
Kadın şaşkın ve acizdir.

O esnada biri gelir yanına.
- Bacım! der, hiç zahmet etme. Bu bahçe, Hıdır Baba’ya aittir. Koparamazsın.

Kadıncağız mahcup halde uzaklaşır oradan.
Bu, iyi bir ders olur kendisine.

Bir daha da tevessül etmez böyle bir işe.