Bağdat Evliyasından Ali bin Muvaffak "rahmetullahi aleyh" hazretlerine, bir gün felçli ve kötürüm bir kimseyi getirip;
- Efendim, bir dua edin de şifa bulsun, diye rica ettiler.

Ancak on senedir felçliydi adamcağız.
Araba ile getirmişlerdi oraya.

Mübarek zat, elini hastanın omzuna koyup;
- Kalk! Niçin arabada oturuyorsun? buyurdu.

Adam şaka sandı bu sözü.
Lakin ciddiydi.

Elinden tutup;
- Haydi kalksana! dedi bir daha.

Adam fırlayıp kalktı ayağa.
Kendi de şaşırmıştı, yanındakiler de.

Turp gibi olmuştu artık.
Yürüyerek döndü evine.

Ben ölürsem…

Bu zat bir gün de şunu anlattı cemaatine:

Vaktiyle zengin ve kimsesiz bir adam evinde vefat etmiş.
Yanında yazılı bir vasiyet bulmuşlar.

Vasiyette; “Ben ölürsem, bütün mallarım, bu yörenin en akıllı adamına verilsin” diye yazıyormuş.

Vârisleri doğruca müftüye gidip;
- Bu yörenin en akıllı adamı kimdir? diye sormuşlar.

Müftü, hiç düşünmeden bir zahidin adını verip;
- Bu havalinin en akıllısı odur, demiş.
- Niçin? diye sorunca da;

- Çünkü o, zahiddir, demiş. Dünyaya kıymet vermez. Dünyaya kıymet vermemesi, akıllı olduğunun en bariz alametidir.

Cemaat sordu merakla:
- Peki, bütün malları o zahide vermişler mi efendim?

- Evet, buyurdu. Ama o tamamını fakirlere dağıtmış hemen. Bir gece bile tutmamış yanında.

Ömürler azalıyor

Bir gün de;
- Kardeşlerim, günler geçiyor, ömürler azalıyor. En kıymetli sermayemiz ömrümüzdür, buyurdu.

Sordular:
- Ömür neden kıymetlidir efendim?
- Çünkü sonsuz ahiret saadeti, bu kısacık ömürde kazanılır da ondan, buyurdu.

- Peki ne tavsiye edersiniz efendim?
- Çok kıymetli olan bu ömrü, çok kıymetli olan şeyler için kullanın!

Merak ettiler:
- Ne için mesela efendim?

- İslamiyet’e uyun. Yani Allahü teâlânın beğendiği gibi yaşayın. Ömrünü lüzumsuz ve faydasız şeylerle bitirenler, ölünce çok pişman olacaklardır.