Kabr-i şerifi Bandırma’da bulunan Kerpiçli Dede "rahmetullahi aleyh", Allah’ın kullarına karşı olan aşırı merhametinden dolayı çok ağlar, herkesin ahirette kurtulması için dua ederdi.
Talebeleriyle, “baba-oğul” gibiydi.

Bir gün yine onlarla sohbet ediyordu ki;
- Evlatlarım, sizinle benim aramda ne fark var, biliyor musunuz? diye sordu.

Talebeler;
- Çok fark var efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Hayır, sadece iki fark var. Birincisi, ben yaşlıyım, siz gençsiniz. İkincisi de benim günahım çok, sizinki az. Onun için bu günahı çok kula dua edin ki ahirette kurtulabilsin.

Hanımına iyi davran

Bir gün de evlilikle ilgili nasihat isteyen bir talebesine;
- Evladım, hanımına iyi davran, buyurdu. Ona karşı merhametli ol. Hukukunu iyi gözet. Yoksa “kul hakkı”yla ahirete gider ve çok pişmanlık çekersin orada.

Talebe sordu:
- Hanımı üzmek de kul hakkına girer mi efendim?
- Elbette. Hem bu hak, kul haklarının en mühimidir. Çünkü insan kiminle çok münasebette ise, onunla arasında kul hakkı çok olur. Kişinin en fazla münasebette olduğu kimse ise “kendi hanımı”dır.

Emr-i maruf sevabı

Bir gün de, bazı gençlerle sohbet ederken;
- “Emr-i maruf”, yani insanların dinimizi öğrenmelerine vesile olmak ne kadar çok sevaptır, biliyor musunuz? diye sordu.

Cevaben,
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Bir kimseyi bir “dünya sıkıntısı”ndan kurtarmanın sevabı, bütün cihanın nafile ibadetlerinin toplamından daha çoktur. “Ahiret sıkıntısı”ndan kurtarmanın sevabını siz düşünün artık.

Ve ilave etti:
- Hocamdan duymuştum. “Müslümanlar, yaptıkları emr-i maruf hizmetine karşılık, Cennette kavuşacakları nimetleri bilseler, sevinçlerinden her şeyi unutur, sokaklarda oynarlardı” buyurmuştu.