Büyük Velilerden Mustafa Feyzi Efendi “rahmetullahi aleyh”, bir gün şunu anlattı cemaatine:

Sultan III Mustafa Han, İstanbul’daki Laleli camiini yaptırdığı sıralarda, o çevrede Laleli Baba “rahmetullahi aleyh” namında bir Allah dostunun ziyaretine gitti bir gün.

Tam kalkacağı sırada;
- Efendi hazretleri, bu dünyada en güzel şey nedir? diye bir şey sordu.

Laleli Baba;
- En güzel şey, yiyip içmek ve rahatça def-i hacetini yapabilmektir, buyurdu.

Ancak Hükümdar bu cevaptan pek hoşnut olmadı.
Hatta biraz canı sıkıldı.

Ve başka şey konuşmadan ayrılıp saraya döndü.
Fakat ertesi gün, şiddetli bir kabızlığa yakalanmıştı.

Hekimleri seferber oldular.
Bütün ilaçları uyguladılar.

Ama faydasız.
Padişah kıvranıyordu sancıdan.

Nihayet anladı hatasını.
Derhal koştu Laleli Baba’nın huzuruna.
- Şeyhim hata ettim, beni affet, dedi.

Bana ne vereceksin?

Laleli Baba sevgiyle baktı ona:
- Seni bu sıkıntıdan kurtarırsam, karşılığında ne vereceksin?
- Yaptırmakta olduğum camiyi sana hibe edeyim.

Mübarek zat omuz silkti.
- Yetmez!

Daha neler neler vaad ettiyse de hep aynı cevabı aldı:
- Yetmez!

Sordu nihayet:
- Peki ne istiyorsunuz efendim?
- Saltanatını!

Padişah şaşırdı:
- Saltanat mı dediniz?
- Evet. Yoksa sen bilirsin...

Hükümdar çaresizdi.
Bu işkenceden kurtulmak için başka alternatifi yoktu.
- Tamam, saltanatım da senin olsun, dedi.

Büyük Veli, dua etti.
Padişah rahatladı.

Laleli Baba gülerek sordu hükümdara:
- Tamam mı, şimdi padişah ben miyim?
- Evet baba. Artık padişahsınız.

Mübarek zat, başını olumsuzca salladı ve;
- Bir saltanat ki, bir def-i hacete değişiliyor, böyle ucuz saltanat lazım değil bize. Al, senin olsun, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bize, caminin adı yeter.

Ve o camiye, Laleli Camii adı verildi.

O semte, Laleli denmesi de, bu mübarek zatın isminden dolayı olmuştur.