Mısır Evliyasından Osman Şirvani hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;
- Her günahı yaptıktan sonra tövbe etmek farzdır, buyurdu. Her günahın tövbesi kabul olur. Ancak şartlarına uygun olması lazımdır.

Sordular:
- Şartları nedir ki efendim?
- Gönülden pişman olmak ve bir daha yapmamaya karar vermektir. Tövbenin kabul edileceğinde değil, şartlarına uygun olmasında şüphe etmelidir.

Şöyle devam etti:
- Allahü teâlânın gadabı, günahlar içinde gizlidir. Küçük gibi görünen bir günah, Allahü teâlâyı gadaba getirebilir.

Ve misal verdi:
- Mesela şeytan, ikiyüzbin sene ibadet etmişti ve meleklere hocalık yapıyordu. Ama kibredip Adem aleyhisselama karşı secde etmediği için, ebediyyen melun oldu.

- Başka misal var mı hocam?
- Elbette. Adem aleyhisselamın oğlu Kabil de, bir adam öldürdüğü için imansız gitti dünyadan.

Bir harama meyledince…

- Başka efendim?
- Yine Musa aleyhisselam zamanında Belam bin Baura adında biri vardı ki, ism-i azamı biliyor ve her duası kabul oluyordu. İlmi o kadar çoktu ki, sözlerini yazıp istifade etmek için, ikibin kişi kağıt kalemle yanında hazır bulunurdu.

- O da mı helak oldu efendim?
- Elbette. Bir harama meylettiği için imansız gitti. Başka misal vereyim mi?

- İyi olur efendim.
- Karun, Musa aleyhisselamın akrabasıydı. O kadar zengin olmuştu ki, hazinelerinin anahtarlarını kırk katır taşırdı. Bu da birkaç kuruş zekat vermediği için, bütün malıyla birlikte yer altına sokuldu.