Eşrefoğlu Rumi hazretleri “rahmetullahi aleyh“, gençliğinde Hüseyin Hamevi “rahmetullahi aleyh“ hazretlerinin dergahında hizmet edip nefsini temizliyordu.

Bir ilk bahar günü, çevrede renk renk çiçekler açmıştı ki, hocası seslendi cümle talebesine:
- Canlarım!

Çocuklar koşup toplandılar hocalarının önünde.
- Buyurun hocam, emredin!

- Herbiriniz birer demet menekşe toplayıp getirin!
Çocuklar fırlayıp, herbiri bir yöne dağıldı.

Ve demet demet menekşeleri toplayıp yetiştirdiler hocalarına.
Yalnız biri hariç.

Eşrefoğlu, sadece bir tek menekşe ile geri dönmüştü.
Üstelik kırıktı sapı da.

Hocası onu böyle görünce sordu:
- Ey Rumi! Sen bu yerin yabancısı olduğun için menekşelerin yerini bulamadın herhalde.

Eşrefoğlu edeple arzetti:
- Buldum hocam. Ama koparamadım.

- Neden yavrum?
- Hangisinin yanına gittiysem zikrediyordu. Kıyamadım koparmaya.

- Demek zikrediyorlardı.
- Evet efendim. Zikretmeyen bir çiçek gördüm. Onu koparabildim ancak.

Sonra uzattı o kırık çiçeği hocasına.

Evliyaya hizmet

Bir gün de, sevdiği bir genç gelip;
- Hocam, evliyaya hizmet etmek çok sevap değil mi? diye sordu.

Cevaben;
- Tabii evladım, buyurdu.
- Ne kadar çok sevap hocam? Bir misal verseniz.

- Bak yavrum, bir kimsenin bin senelik ömrü olsa. Bu bin seneyi tamamen ibadetle geçirip hiç günah işlemese. Ama bir “Allah adamı”nı tanımakla şereflenemese.

Genç dikkatle dinliyordu:
- Evet hocam.

- Bir başkası ise, bir Evliya zatı tanıyıp sevdiği gibi, onun ufak bir işini görse, o da memnun olup dua etse ona.

- Evet efendim.

- İşte bu ikincinin kazandığı sevap, birincinin sevabından kat kat çoktur.

Genç hayret etmişti:
- Nasıl olur hocam?

Mübarek zat tatlı bir tebessümle baktı gence.
- Evladım, bir hükümdara, "Sadrazam" da hizmet ediyor, dolaylı da olsa bir "Köylü" de, öyle değil mi?
- Evet hocam.

- Peki, köylünün hizmetiyle sadrazamın hizmeti hiç bir olur mu?
- Olmaz tabii efendim.

- Şimdi anladın mı evladım?
- Anladım hocam.