Bağdat Evliyalarından Ahmet bin Ebu Verd hazretleri "rahmetullahi aleyh", ne zaman dua edecek olsa;
“Ya Rabbi! Benim ruhumu secdede al!” diye yalvarırdı.

Ve bir gece, sabaha kadar Kur’an-ı kerim okuyup sonra namaza durdu.
Son secdeye gittiğinde kalkamadı bir daha.

Secdesi normalden fazla sürünce merak etti hanımı.
Yanına vardığında vefat etmiş olduğunu gördü.

Evet, secdede teslim etmişti ruhunu.

Nitekim büyükler;
“Kim neyi isterse, cenâb-ı Hak onu o şeye kavuşturur” buyuruyorlar.

Bu, böyledir her zaman.
Bu yüzden ahirette kimse diyemiyecek ki, bu iş benim başıma niye geldi.
Çünkü dünyada iken onu o istemişti.


Cennete girmek için

Bu zat, bir günkü sohbetinde;
- Cennetin kapısı, büyüklerin kalbidir! buyurdu.

Ve izah etti:
- Hani her eve bir kapıdan girilir ya, işte Cennete de büyüklerin kalbinden girilir. Yani Cennete girmek isteyen, önce büyüklerin kalbine girmelidir.

Sordular:
- Yani onları sevmek ve onlar tarafından sevilmek mi lazım efendim?
- Evet, aynen öyle.

- Peki büyüklerden maksat kimlerdir efendim?

- İnsanın annesidir, babasıdır. En mühimi de hocasıdır. Yani ona dinini öğreten, dünya ve ahiret saadetine sebep olan rehberidir, üstadıdır, mürşididir.

Ve ilave etti:
- Hoca hakkı, anne-baba hakkından önce gelir.
- Peki bu büyük zatların kalbine nasıl girilir efendim?

- Nasihatlarına göre yaşamakla, hizmet edip dualarını almakla ve kitapları varsa, dağıtmakla. Bunları yapan, onların gönlüne girmiş olur. Onların gönlüne giren de, Cennetin kapısından içeri girmiş demektir.

Ve ekledi:
- Kim kimi severse, Cennette onunla beraber olacaktır. Peygamber efendimiz aleyhisselam öyle buyuruyor çünkü.