Tekirdağ’a yakın Malkara kasabasında medfun bulunan büyük Veli Pir Ali Efendi’ye "rahmetullahi aleyh", bir gün sevdiği bir genç gelerek;
- Efendim, ben doğru yolda yürümek istiyorum, ne yapayım? diye sordu.

Cevaben;
- Ey oğlum! Madem ki Allahü teâlânın razı olduğu yolda yürümek istiyorsun, o halde bu yolun şartlarını ve edeplerini gözetmelisin! buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Onlar nedir ki efendim?
- En önce, İslamiyet’in emirlerini yapmalı ve bidatlerden sakınmalısın evladım.

Ve ekledi:
- Çünkü Allahü teâlânın sevgisine ulaştıran yolun esası, bu ikisidir.

- Sonra hocam?
- İşlerini, sözlerini ve ahlakını, dinini bilen ve seven, dindar alimlerin sözlerine ve kitaplarına uydurmalısın ve onları çok sevmelisin.

- Başka efendim?
- Uykuda, yemekte ve söylemekte aşırı gitmeyip orta derecede olmalısın.

- En mühimi ne hocam?
- Salih kimselerle düşüp kalkmalısın.

- Yani iyi insanlarla mı efendim?
- Evet. Hadis-i şerifte; “İnsanın dini, arkadaşının dini gibidir” buyuruldu.

Delikanlı memnun olmuştu.
- Daha var mı hocam?
- Şunu da iyi bil ki, Cennet nimetlerini isteyenin, dünya lezzetlerine düşkün olmaması lazımdır.

Şöyle bitirdi:
- Mubah olan lezzetleri bırakamazsan, hiç olmazsa, haramlardan sakın ki, ahirette kurtulmak umulsun böylece.

En iyi iş nedir?

Bir gün de sordu sevdiklerine:
- Kıyamet günü, kurtulanlardan olmak ister misiniz?
- Tabii isteriz, dediler.

- Öyleyse Allahü teâlânın beğendiği işleri yapınız! buyurdu.

Sordular:
- Allah’ın en beğendiği iş nedir ki?
- Onun Resulüne uymaktır.

- Onun yolu İslamiyet değil mi?
- Elbette. Öyleyse İslamiyet’e sarılınız. Kurtuluş yolu, ancak budur.