Hindistan’ın büyük Velilerinden Senaullah-i Dehlevi hazretlerine “rahmetullahi aleyh“, bir gün bir genç gelerek;

- Efendim, ibadetlerimi kabul olmaya layık göremiyorum. Bunun için ibadetimde gevşeklik oluyor. dedi. Nasılsa kabul olmuyor, öyleyse yapmayayım, diyorum. Bu hususta tavsiyeniz nedir bana?

Cevabında;
- Biz, ibadet yapmak için yaratıldık ve bununla emrolunduk, buyurdu. Kabul olunur mu olunmaz mı, bunu düşünmeyeceğiz. Rabbimiz, kabul eder veya etmez. Onun bileceği iştir.

- Yani ibadeti bırakmayacağız öyle mi hocam?
- Elbette. Biz, kul olarak ibadet yapmaya mecburuz. Hem ibadet yapacağız, hem de ibadetteki kusurlarımıza istiğfar edip, kabul olması için ağlayarak, sızlayarak yalvaracağız. Bu istiğfar ve yalvarmak, belki kabul olmasına sebep olur.

Şöyle bitirdi:
- Biz kuluz. Kulluk vazifemizi yapmaya mecburuz. Şeytan, kulluk vazifemizi yaptırmamak için, bizi aldatmaya çalışıyor. Onu dinlemeyip ibadete devam eden, cihat sevabı kazanır.

Dünyayı terk etmek

Bir gün de sohbetinde;
- Din ile dünyayı birlikte kazanmak imkansızdır, buyurdu. Ahireti kazanmak isteyenin, dünyadan vazgeçmesi lazımdır.

- Dünyayı terk etmekten maksat nedir efendim? dediler.
- “Dünyayı terk etmek” demek, kalbin onu sevmemesi, ona düşkün olmaması, kıymet vermemesi demektir. Ona düşkün olmamak da, varlığı ile yokluğu aynı olmaktır.

Ve ekledi:
- Ama bu zamanda, dünyayı tamamen terk etmek, kolay değildir. Hiç olmazsa, hükmen terk etmek, yani terk etmiş sayılmak lazımdır.

- Bu nasıl olur efendim?
- Her işte İslamiyet’e uymakla olur. Yani yiyecekte, içecekte, giyecekte ve ev kurmakta İslamiyet’e uymak, İslamiyet’in emirlerini aşmamak lazımdır.

Şöyle devam etti:
- İslamiyet’e uymakla şereflenen bir kimse, dünyanın zararından kurtulmuş olur ve ahireti kazanır. Dünyayı, böyle hükmen de terk edemeyen kimse, ahirette çok pişman olur. Yani imanlı olduğunu söylemesi, ahirette işe yaramaz. Çok acılarla karşılaşır.